สองวันต่อมา...
"ขอโทษนะที่สุดท้ายต้องมาทำที่มูลนิธิเรา..." เสียงอลินญาเอ่ยบอกกลุ่มเพื่อนตัวเองขณะที่กำลังยืนอยู่บริเวณหน้าห้องเรียนภายในตึกมูลนิธิ โดยวันนี้เป็นวันที่ทั้งสี่จะต้องเริ่มเข้ามาทำจิตอาสา
"โอ๊ย เธอจะขอโทษทำไมเนี่ยอลิน ดีซะอีกได้มาที่นี่ กลับก็ง่าย อะไรก็ง่ายไปหมด" แอปเปิ้ลตอบกลับอย่างรู้สึกชื่นชอบกับความสะดวกสบายเป็นอย่างมาก ซึ่งอลินญาก็หันไปมองเฟรมกับนะโม
"เฮ้ยอลิน อย่าไปซีเรียส ฉันเองก็ชิล ๆ ที่นี่ก็ดีอย่างแอปเปิ้ลบอก ทุกอย่างสะดวกกว่าที่แรกที่เราจะไป" เฟรมยิ้มบอก ขณะที่นะโมเองก็อดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นไปโยกหัวเล็กของอลินญาเบา ๆ
"ฉันเองก็ไม่ได้ซีเรียส เลิกคิดมากได้แล้ว" หลังจากที่นะโมพูดจบ คนตัวเล็กที่ได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าตอบด้วยใบหน้ารู้สึกดีมากยิ่งขึ้น ทว่า...
"ปล่อยมือได้แล้วมั้งงง นะโม" เสียงแอปเปิ้ลเอ่ยแซวเพื่อนตัวสูง นะโมที่ได้ยินแบบนั้นก็ชะงักยิ้มค่อย ๆ ปล่อยมือออ
