เช้าวันต่อมา...
"ยังจำวิธีผูกเนกไทได้อยู่หรือเปล่า" เสียงเพทายที่กำลังแต่งตัวอยู่เอ่ยถามร่างเล็กตรงหน้า อลินญาที่กำลังจะเดินไปเก็บถ้วยอาหารหลังจากที่คนตัวสูงกินเสร็จก็ได้แต่แสดงสีหน้างุนงงออกมา ก่อนจะพยักหน้าตอบ
"จะ...จำได้ค่ะ"
"งั้นก็มาผูกให้ฉันหน่อย" พูดจบ มือแกร่งก็เลื่อนเข้าไปคว้าเอวเล็กเข้าหาตัว หญิงสาววัยยี่สิบก็ชะงักไปเล็กน้อยด้วยความตกใจ แต่แล้วสุดท้ายก็เลื่อนมือขึ้นไปจัดการผูกเนกไทให้กับรองประธานหนุ่มตามที่อีกคนต้องการ โดยเพทายก็ยืนมองการผูกเนกไทของคนตัวเล็กไปด้วยแววตาเอ็นดูเต็มไปด้วยความหลงใหลซ้ำ ๆ ไปกับความนุ่มนิ่มของคนตรงหน้า
"เสร็จแล้วค่ะ"
"ความจำดีนี่" เจ้าของใบหน้าหล่อสุขุมบอกพร้อมกับก้มลงไปกดจูบเข้าที่เรียวปากบางอมชมพูตรงหน้าด้วยความดูดดื่มราวกับต้องการให้รางวัลหญิงสาวที่ยังคงจำวิธีการผูกเนกไทที่เขาสอนไปได้เป็นอย่างดี
"อะ...อื้อ..." มือน้อยค่อย ๆ ยกมือขึ้นดันอกแกร่งออ
