ตอนที่ 5
1339 คำ
#บ้านโลกันต์
" สรุป ลูกจะไปสอบที่มหาลัยเคใช่ไหม ลูกหว้า "
โลกันต์ เอ่ยถามลูกสาวคนเล็กของเขาด้วยแววตาเต็มไปด้วยความเป็นห่วง หลังจากที่หนูสายไหมได้มาบอกเขาเกี่ยวกับเรื่องการสอบเข้ามหาลัยของลูกหว้า ที่กำลังจะถึงในไม่ช้านี้
" ใช่ค่ะคุณพ่อ น้าเบลบอกว่า คณะสถาปัตย์ที่มอนี้ดีหว้าเลยอยากไปเรียนดู โมกับฝนก็จะไปเรียนด้วยกันกับหว้าด้วย" ฉันพูดตอบพ่อโลกันต์พร้อมกับตักอาหารทานด้วยความหิว
"อืม ไว้พ่อจะดูคอนโดใกล้มหาลัยให้ และลูกหว้าก็ต้องไปลงเรียนต่อยมวยกับยิงปืนไว้ด้วย พ่อจะให้เลขาของพ่อจัดการให้"
โลกันต์พูดขึ้นอีกครั้งอย่างคนใช้ความคิด ก่อนที่จะได้ยินเสียงของเมียรักเอ่ยดังแทรกขึ้นมา
" พี่โลกันต์จะให้ลูกหว้าเรียนต่อยมวยและยิงปืนทำไมคะ" สายไหมเอ่ยถามและมองหน้าพี่โลกันต์ของเธอด้วยความสงสัย
"หนู!!มหาลัยเค ค่อนข้างไกลจากบ้านของเรา ลูกชุบยังมีขุนพลคอยดูแล แต่ลูกหว้าไม่มีใครพี่ก็แค่เป็นห่วงลูกเท่านั้นเองให้ลูกไปเรียนไว้ป้องกันตัว พี่ว่าไม่น่าจะเสียหายอะไรนะ"
โลกันต์ พูดตอบเมียรักอย่างคนใช้เหตุผลเข้าสู้แต่ใจจริง เขาก็ไม่สู้หนูสายไหมอยู่แล้ว เพราะเขารักและยอมตามใจเมีย มากที่สุด
"หว้าจะเรียนค่ะพ่อโลกันต์ ลงคอร์สให้หว้าเลย หว้าจัดให้" ฉันเอ่ยขึ้นแทรกมาแทบจะทันทีเมื่อเห็นสถานการณ์ของพ่อโลกันต์ เริ่มตึงเครียด จนพ่อของฉันหันมาสบตามองฉันและยิ้มกว้างออกมาอย่างพึงพอใจ
"มันต้องแบบนี้สิถึงจะเป็นลูกพ่อ หึหึ ถ้ามีหนุ่มคนไหน ตามจีบลูก ก็ต่อยหมัดสวนเข้าไปเลย หากมันมีปัญหาไม่จบมาบอกพ่อ พ่อจะไปกระทืบมันเองเข้าใจไหม" โลกันต์ พูดขึ้นอย่างชอบใจพร้อมกับยกมือลูบหัวเล็กๆของลูกหว้าอย่างอ่อนโยน
" หว้า มีพ่อโลกันต์โหดสุดขนาดนี้คงไม่มีใครกล้ามาจีบหว้าหรอก เอ๊ะ!!หรือสงสัยหว้าต้องไปจีบเขาเองดีคะแบบนี้หว้าถึงจะ มีแฟนกับเค้าบ้าง คิกคิก" ฉันพูดอย่างคนติดตลกแต่ในหัวกับนึกถึงใบหน้าของพี่แบล็กขึ้นมาจนนึกแปลกใจตัวเองเหมือนกัน
" ไปกันใหญ่แล้วพ่อลูกคู่นี้ รีบกินข้าวให้เสร็จจะได้ขึ้นไปพักผ่อนกัน"
สายไหมเอ่ยขึ้น อย่างคนเหนื่อยใจกับความเข้ากันเป็นปี่ เป็นขลุ่ยของลูกคนเล็กและสามีของเธอ เพราะลูกหว้า ดันถอดนิสัยแบบพี่โลกันต์ของเธอมาแทบจะทั้งหมด ก่อนที่เธอจะได้ยินเสียงเอ่ยตอบกลับมาพร้อมกันทั้งสองคนพ่อลูก
"ครับหนูสายไหมของพี่///ค่าคุณแม่สายไหมของหนู!!"
หลังจากฉันทานอาหารเสร็จและนั่งเล่นกับคุณพ่อและคุณแม่ได้สักพัก ฉันก็ขอตัวกลับขึ้นมาบนห้องนอนของฉันเพื่ออ่านหนังสือทบทวนบทเรียน จนเวลาผ่านไปไม่นานก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น
///ครืดดด ครืดดด///
" ฮัลโหล "
( นอนยัง )
"จะขอสายใครคะ??" ฉันเอ่ยถามขึ้น แม้จะจำเสียงเข้มแบบห้วน ๆจากปลายสายได้ว่าเป็นใคร จึงนึกอยากแกล้งขึ้นมา
(ขอสายคนน่ารัก) แบล็ก พูดตอบโดยที่ในมือยังคงถือแก้วเหล้าอยู่ภายในคอนโด หลังจากที่เพิ่งกลับมาจากการคุยงานที่ผับของเขาและเพื่อนที่เป็นหุ้นส่วนกัน
"ไม่มีค่ะ"
(คนแก้มป่องมีไหม)
"ไม่มีค่ะ" ฉันพูดตอบแบบกวนๆก็เริ่มได้เสียงจิ๊จ๊ะจากพี่แบล็กจนฉันลุกขึ้นจากเก้าอี้มานอนกลิ้งลงบนที่นอนทันที
( แล้วขอสายแฟนแบล็กที่ชื่อลูกหว้า มีป่ะ)
"มีคนชื่อลูกหว้ากำลังพูดสายอยู่ แต่ยังโสดไม่มีแฟนนี่ใครเหรอคะ โทรมาเป็น พวกคอลเซนเตอร์ใช่ไหม จะได้วางสายไม่คุยด้วย" ฉัน พูดตอบอย่างหมั่นไส้ ปลายสายโดยลืมนึกไปว่าตัวเองกำลังถูกหลอกถามสถานะ
(นี่พี่แบล็กสุดหล่อไง สาบานว่าจำกันไม่ได้) แบล็กเอ่ยขึ้นพร้อมกับอมยิ้มขึ้นมาเมื่อนึกถึงคำพูดที่ยัยเด็กแก้มป่องชมเขาว่าสุดหล่อ
"คิกคิก หลงตัวเองชะมัด"ฉันถึงกับหลุดหัวเราะออกมากับคำพูดหลงตัวเองของพี่แบล็ก
(หึหึ ก็เราบอกพี่หล่อเองและพี่ก็มั่นใจซะด้วยสิว่าพี่หน้าตาดี) แบล็กเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มและหัวใจที่เต้นแรงขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะของยัยเด็กแก้มป่อง
" คิกคิก เชื่อแล้วว่ามั่นใจสุดๆว่าแต่พี่แบล็กโทรมาหาหนูมีอะไรหรือเปล่าคะ"
( มีดิ ก็บอกอยู่ ว่าจะโทรมาจีบสรุปพี่จีบได้ป่ะ)
"นี่คือวิธีโทร จีบผู้หญิงของพี่เหรอ"
(พี่ไม่เคยจีบใคร จีบเราคนแรก)
"ชิ คนขี้โกหก ไปพูดหลอกเด็กสามขวบก็ยังไม่เชื่อเลย" ฉันถึงกับพูดอย่างไม่อยากจะเชื่อตัวเองว่าพี่เขาหน้าตาดีขนาดนั้นจะมาจีบฉันเป็นคนแรก
(แล้วเราอายุเท่าไรล่ะถึงสามขวบยัง พี่จะได้ลองพูดหลอก ดูสิจะเชื่อกันไหม) แบล็กพูดขึ้นอย่างหลอกถามอายุของลูกหว้า ไปด้วย ว่าเขาคงไม่ได้พรากเด็กผู้เยาว์แน่ๆ
"หนูสิบแปดจะสิบเก้าแล้วเหอะ อย่ามาหลอกหนูซะให้ยาก"
( อือ ไม่เด็กแล้วจริงๆด้วย) แบล็กยิ้มกว้างออกมาแทบจะทันทีเพราะคำถามก่อนหน้านี้ คือ น้องโสดและอายุสิบแปดแล้ว ไม่ใช่เด็กน้อยอย่างที่เขาคิดสักนิดเดียว
"ถ้าพี่แบล็กจะจีบหนูพี่ต้องทำใจนะเพราะพ่อหนูดุและโหดมาก พี่กลัวไหมล่ะ" ฉันเอ่ยขึ้นราวกับข่มขู่ให้เขารู้สึกกลัวว่าฉันมีพ่อที่แสนโหดขนาดไหน
(หึหึ โหดกว่าพี่ คงไม่มีแล้วล่ะ)แบล็กเอ่ยขึ้นอยากชอบใจ เพราะเรื่องโหดและนิสัยอันธพาลคงไม่มีใครเทียบเท่าเขาได้แล้วล่ะ
"ไว้หนูจะคอยดู งั้นหนูขอวางสายก่อนนะคะพรุ่งนี้ต้องตื่น ไปโรงเรียนแต่เช้า "
(โห!! เพิ่งคุยแป๊บเดียวเอง พี่ขอเห็นหน้าหน่อยเราได้เปล่า)
"ถ้าพี่แบล็กอยากเห็นหน้าหนูพรุ่งนี้ก็มารับหนูที่หน้าโรงเรียนตอนเย็นก็แล้วกันนะคะ หนูง่วงแล้วแค่นี้นะคะ"
ฉันพูดจบก็กดวางสายพร้อมกับยิ้มกว้างออกมาด้วยความชอบใจ ก่อนจะกดเมมชื่อพี่แบล็กว่า "พี่หมีดำ" พร้อมหัวเราะออกมาเบาๆ
"คิกคิก ถ้าพรุ่งนี้พี่แบล็กมาหาฉัน หน้าโรงเรียนจริงๆจะเอาให้เสียอาการเลยคอยดู "
# ด้านแบล็ก
"อยากเห็นหน้าพรุ่งนี้ให้มารับหน้าโรงเรียน หึหึ ไอ้เด็กบ้าเอ๊ย!!!กูแม่งโดนเด็กจีบชัดๆ "
แบล็กพูดขึ้นหลังจากที่ลูกหว้ากดวางสายก่อนจะหัวเราะออกมาราวกับรู้ตัวว่าตัวเองเหมือนกำลังจะถูกเด็กจีบเข้าให้แล้ว เขาจึงรีบลุกขึ้นไปหยิบโน้ตบุ๊กมาเปิดหาข้อมูลเส้นทางการไปโรงเรียนของลูกหว้าก่อนจะมาเจอเพจของโรงเรียนและมีแฟ้มอัลบั้มรูปดาวโรงเรียนคนปัจจุบัน ที่มีแต่รูปของลูกหว้าเต็มไปหมด
แบล็กกดเซฟรูปของลูกหว้าลงเครื่องมือถือของเขาด้วยแววตาเป็นประกายและยิ้มหัวเราะออกมาเหมือนคนบ้าที่เขามองภาพไหนของลูกหว้า ก็มีแต่คำว่าน่ารักเต็มไปหมด
"หึหึ ดาวโรงเรียนงั้นเหรอ พ่อจะสอยให้ร่วงเลย ยัยเด็กบ้า "
- ผู้เขียน
