" โทรหาพี่ได้แล้วสินะ ยัยเด็กแก้มป่อง"
แบล็ก เอ่ยขึ้นพร้อมกับยกยิ้มขึ้นมาด้วยความดีใจจนแทบจะเก็บอาการไว้ไม่อยู่ หลังจากที่เพื่อนตัวดีหาวิธีง้อเด็กให้กับเขา ถึงแม้ว่าตัวเขาจะรู้สึกว่ามันแปลกๆ แต่เขาก็ยอมจัดการทำตาม แล้วก็รีบมาดักรอลูกหว้าอยู่หน้าโรงเรียนแต่เขาก็ไม่ทันคิดว่า ลูกหว้าจะโทรหาเขาแบบนี้
"หนูก็แค่จะโทรมาถามว่า พี่อาการดีขึ้นไหม" ฉันพูดตอบกลับพร้อมกับเดินเข้าไปหาพี่แบล็กที่กำลังหันหลังยืนคุยโทรศัพท์กับฉันด้วยท่าทางเขินๆ
"ก็ยังจุกๆ นิดหน่อยว่าแต่เราเลิกเรียนหรือยัง วันนี้เราสองคนมีเรื่องต้องคุยกันนะ พี่กำลังรอ...."
แบล็กเอ่ยขึ้นก่อนจะรู้สึกว่ามีคนมายืนอยู่ที่ด้านหลังจึงหันกลับไปมองก็เห็นว่าเป็นลูกหว้าที่กำลังถือโทรศัพท์แล้วพูดตอบเขาจนได้ยินจากปลายสาย
“พี่แบล็กจะคุยเรื่องอะไรเหรอคะ"ฉันถามขึ้นแล้วเงยหน้ามองพี่แบล็กด้วยสีหน้านิ่งๆ
" เรา เอ่อ มายืนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไร"แบล
