#หนึ่งเดือนต่อมา
"เราไม่ไปไม่ได้เหรอวันนี้พี่ก็มีนัดทานข้าวมื้อสำคัญเหมือนกัน" แบล็กพูดขึ้นพร้อมกับเกยคางบนไหล่และโอบเอวเล็กของยัยแก้มป่องจากด้านหลัง อย่างออดอ้อน
"ไม่ได้ค่ะคุณแม่บังคับบอกว่าต้องไปให้ได้แล้วหนูก็อยากจะให้ของขวัญคนที่ช่วยชีวิตพ่อของหนูด้วย" ฉันพูดตอบพี่แบล็กขณะแต่งตัวอยู่ที่หน้ากระจก
"ก็ได้ๆ ยอมแล้วก็ได้ งั้นสวมนี่ไว้เลย" แบล็กเอ่ยขึ้นอย่างจำนน ก่อนจะหยิบแหวนที่เขาแอบซื้อไว้มาสวมใส่ที่นิ้วของลูกหว้าอย่างรวดเร็ว
"นี่คือ..." ฉันก้มมองแหวนเพชรสีชมพูที่ดูน่ารักมากหลังจากถูกพี่แบล็กสวมใส่ให้ที่นิ้ว ก่อนจะเอ่ยถามขึ้นด้วยความแปลกใจ
"แหวนจองตัวเมีย เผื่อพ่อเรายกลูกสาวให้กับคนที่ช่วยชีวิต เราก็โชว์แหวนหมั้นพี่ไปเลยว่าเรามีเจ้าของแล้ว" แบล็กพูดตอบห้วนๆสายตาจ้องมองไปยังลูกหว้าที่กำลังส่งยิ้มหวานๆมาให้กับเขา
"คิกคิก นี่คือการขอหมั้นหนูจากพี่แบล็กเหรอคะ"ฉันหลุดขำออกมาเมื่อเห็น
