ตกดึก....
เซญ่านอนอยู่บนแขนของไทเลอร์ พร้อมกับมองออกไปด้านนอกเพราะห้องมันเป็นกระจกที่สามารถมองเห็นข้างนอกได้แต่คนข้างนอกไม่สามารถมองเข้ามาได้
เธอกำลังมองไปเรื่อยเพราะเขาก่อนเธอไม่ได้มานอนมองแบบนี้ตกเย็นก็มีอะไรกับเขาอย่างเดียว มีครั้งนี้นี่แหละที่ได้มาพักผ่อนจริงๆ
"ตรงโน้นมีแสงวิบวับด้วยนะมันคือแสงอะไรเหรอ?"
"แสงของหิ่งห้อยน่ะ"
"หือ? แถวนี้มีหิ่งห้อยด้วยเหรอ?"
"มีสิ แถวนี้อุดมสมบูรณ์จะตาย ป่าทุกป่าก็มีหิ่งห้อยทั้งนั้นแหละ"
"คนแถวบ้านเขาบอกกับฉันว่าตรงไหนที่มีหิ่งห้อยตรงนั้นจะมีผีเพราะหิ่งห้อยคือตัวแทนของผี และถ้าหิ่งห้อยบินเข้าจมูกคนจะกลายเป็นผีกระสือ ผู้ชายก็กลายเป็นผีกระหัง"
"เธอนี่เชื่อคนง่ายจริงๆ นะ หิ่งห้อยมันก็แค่แมลงชนิดนึง มันจะเป็นผีได้ยังไง" ไทเลอร์ไม่ใช่คนที่จะเชื่อเรื่องพวกนี้ง่ายๆ เขาโตมากับครอบครัวที่มีหลักการของวิทยาศาสตร์เป็นหลักไม่ใช่หลักการความเชื่ออย่างที่เซ
