“นี่คุณ!”
“เลิกพูดแล้วกินข้าว ไม่หิวหรือไง”
“…..” เธอมองอาหารตรงหน้าพร้อมกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ไอ้หิวมันก็หิวอยู่แหละนะ แต่เธอไม่อยากอยู่แบบนี้ และไอ้เหตุผลที่เขายกมาพูดกับเธอสารพัดนั่นมันก็ไม่ได้ทำให้เธอเข้าใจเลย
สรุปแล้วเขาตั้งใจตามเธอมาและพาเธอมาที่นี่ และสรุปเธอก็ไม่ได้ทำกิจกรรมกับพวกเพื่อนๆ เพราะออกไปไม่ได้เนื่องจากไม่มีรถ
“มองทำไม กินสิ” ไทเลอร์พูดย้ำขึ้นอีกครั้ง เมื่อเธอเอาแต่ยืนจ้องหน้าเขาไม่ยอมกินอาหารตรงหน้าที่เขาได้เตรียมเอาไว้ให้
เสื้อผ้ามันก็พอจะใส่ได้อยู่หรอก แต่มันไม่มีชุดชั้นในนี่สิ ใส่แค่เสื้อกับกางเกงอย่างเดียวมันก็รู้สึกโหวงยังไงไม่รู้
“ฉันไม่กิน”
“เธอจะประชดกันด้วยการอดอาหาร หรือจะยังไงก็แล้วแต่ มันก็ไม่มีประโยชน์หรอกนะ มีแต่เธอจะเสียเวลาเปล่า”
“คณก็โทรหาพี่โรวันให้เอารถมารับสิ แค่นี้ก็จบแล้ว”
“อยู่ที่รถ”
“ห๊ะ?”
“โทรศัทพ์อยู่ในรถ ติดต่อหาใครไม่ได้”
