เวลาใกล้ค่ำในช่วงเย็น ๆ ของโรงแรมหรูกลางกรุงเทพฯ เปี่ยมด้วยผู้คน นักท่องเที่ยวต่างเนืองแน่นเข้ามาเพราะใกล้วันหยุดประจำสัปดาห์ พลอยฝันเลือกที่นี่ก็เพราะรู้ตารางของชายหนุ่ม อินธัสมีประมูลโครงการพิเศษในเวลาอีกไม่ถึงชั่วโมงข้างหน้า หญิงสาวจึงเปิดเบอร์ใหม่อีกเครื่องและสั่งพนักงานเสิร์ฟให้แอบถ่ายตนเองกับอัศวิน
“ไม่เจอกันนานนะ เป็นไงคุณสบายดีไหม” อัศวินเอ่ยทักคนตรงหน้าขณะย่อกายนั่งลง
“ผมพึ่งรู้จากแม่คุณว่าคุณกำลังจะแต่งงานใช่ไหม ยินดีด้วยนะ” เขาไม่เหลือรอยยิ้มพราวระยับเหมือนก่อน ริมฝีปากหยักแย้มยิ้มบาง ๆ ทว่านัยน์ตาสีนิลยังคงมองเธอด้วยความหวังดีเสมอ
“ก็ไม่เชิงหรอกจริง ๆ มันมีอะไรซับซ้อนกว่าที่คุณคิดเยอะ” พลอยฝันตอบปัดแบบขอไปที เธอไม่อธิบายเหตุการณ์เลวร้ายที่เจอ ไม่แม้แต่จะบอกเรื่องพรนภาไม่ใช่แม่แท้ ๆ ของตัวเอง
“เรื่องหนี้ที่เหลือขอบคุณมากนะที่ไม่มาทวงจากฉันอีก ฉันรู้นะเขาบอกให้คุณมาเอาที่ฉัน
