และแล้ววันที่พวกเขารอคอยก็มาถึง…
“คุณแม่อีกนิดเดียวนะครับ” พลอยฝันได้ยินแพทย์หนุ่มเอ่ย พอมีดแหลมคมกรีดบริเวณใต้สะดือ เลือดแดงฉานก็พลันไหลทะลักเปื้อนผิวขาวทันที
“ไม่ต้องกลัวนะฝัน ใกล้เสร็จแล้ว” ใบหน้าหวานเหงื่อแตกพลั่กบ่งบอกถึงอาการหวาดกลัว อินธัสทำอะไรไม่ได้ดีไปกว่ากระชับมือเธอแน่น และเปล่งเสียงส่งกำลังใจ
“อีกนิดเดียวนะครับจุก ๆ หน่อย น้องกลับหัวแล้ว” คุณหมอว่าขณะค่อย ๆ นำทารกน้อยออกมา
อุแว้! อุแว้!
ไม่ถึงนาทีเสียงร้องแผดจ้าดังขึ้นบ่งบอกว่าเด็กน้อยคนนี้ได้ลืมตาดูโลก นายแพทย์หนุ่มอุ้มเจ้าตัวแดงให้ผู้เป็นแม่มองหน้าชัด ๆ ดวงตาคู่งามมองใบหน้าเล็ก ๆ ของลูก ความตื้นตันพลันแน่นจุกอก น้ำตาเธอไหลพรากอย่างไม่มีสาเหตุ
อินธัสเองก็เช่นกันนัยน์ตาชายหนุ่มแดงก่ำ เรือนกายสั่นไหวในทุกสัดส่วนจะพาตนเองเข้าใกล้ก็ก้าวขาไม่ออก แต่ความรู้สึกที่ชัดแจ้งในใจทั้งคู่คือรัก… รักตั้งแต่แรกเจอ หลังจากการผ่าคลอดเสร็
