พรุ่งนี้พลอยฝันสามารถกลับบ้านได้ แต่หญิงสาวเลือกหว่านล้อมพยาบาลให้ช่วยติดต่อแพทย์เจ้าของไข้ จนในที่สุดอีกฝ่ายก็อนุญาตให้เธอออกก่อนกำหนด เวลานี้ร่างบอบบางกระเตงลูกน้อยพลางชะเง้อหารถโดยสารเพื่อพาตนเองออกจากที่นี่
แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่มีแม้แต่สักคันเปิดประตูรับเธอและลูกน้อย
ปี๊น! ปี๊น!
เสียงแตรรถหรูดังขึ้นขณะเจ้าของหมุนพวงมาลัยนำรถมาขนาบข้างพร้อมเลื่อนกระจกสีดำลง
“อ้าวคุณฝัน” ระรินถอดแว่นกันแดดออกขณะกล่าวทักทาย สาวเจ้าย่นคิ้วเป็นปมใหญ่เริ่มสงสัยว่าทำไมเมียเพื่อนถึงอุ้มลูกมายืนอยู่ตรงนี้
“มาทำอะไรตรงนี้คะ เห็นอินน์บอกรินว่าคุณยังไม่ออกจากโรง’บาล รินกลัวคุณเหงาเลยเอาของมาเยี่ยม”
“พอดีฝันกำลังจะกลับบ้านค่ะ” คุณแม่มือใหม่อ้อมแอ้มตอบ นัยน์ตาทั้งสองหลบมองต่ำด้วยเกรงว่าคุณหนูสาวอาจจับพิรุธทัน
“ขึ้นมาสิคะเดี๋ยวรินไปส่งเอง ขืนอินน์รู้นะว่ารินเจอคุณกับน้องโฮปแล้วไม่ยอมพากลับบ้านคงด่ารินหูชาแน่
