บทที่ยี่สิบห้า(จบ)

1972 คำ

และแล้ววันที่อินธัสได้เจอหน้าลูกก็มาถึง… วันนี้คือวันหยุดช่วงสุดสัปดาห์ พลอยฝันโทร.มานัดเขาก่อนราว ๆ สองวัน ทีแรกอินธัสอาสาจะไปรับลูกที่บ้าน แต่คนตัวเล็กเองค้านหัวชนฝา เธออ้างว่าตัวเองก็มีปัญญาสามารถขับรถพารามิลมาตามนัดได้ไม่ลำบาก เดตแรกของพวกเขาสามคนพ่อแม่ลูกจึงค่อนข้างวุ่นวาย พวกเขาเจอกันที่ร้านอาหารญี่ปุ่นซึ่งคนเลือกเป็นใครไม่ได้อีกนอกจากแม่ของลูก วินาทีที่อินธัสเห็นพลอยฝันอุ้มเจ้าตัวเล็กเดินเข้ามา รอบห้องเหมือนสว่างขึ้นทันตา ประกายความหวังในใจเขาเริ่มมีมากขึ้นเรื่อย ๆ “รถติดไหม ฝันขับมาจากที่นั่นคงเหนื่อยน่าดู” ชายหนุ่มถาม เมื่อลอบสังเกตเห็นหยาดเหงื่อเม็ดเล็กเกาะตามกรอบหน้างาม “เหนื่อยกว่านี้ฉันก็ผ่านมาแล้วค่ะ แค่นี้จิ๊บ ๆ สบายมาก เรามาสั่งอาหารดีกว่าเนอะน้องโฮป” พลอยฝันว่าพลางระบายยิ้มฝืน ๆ ขณะนั่งลงตรงข้ามเขา เธอหยิบเมนูขึ้นมากวาดดูแบบผ่าน ๆ ตา หลังจากนั้นก็ตัดสินใจได้ทันที “เร

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม