“หม่ามี้ครับ” เจ้าตัวแสบสะกิดแขนมารดาเมื่อเพลงบรรเลงจบ
“จ๋า” พลอยฝันขานตอบแต่สายตายังมองหาคนรักไม่เลิก เมื่อครู่อินธัสเดินออกไปเธอยังเห็นเขายืนคุยกับระริน ทว่าอยู่ ๆ ผ่านไปไม่ถึงห้านาทีชายหนุ่มกลับหายตัวอย่างไร้ร่องรอย
“เดี๋ยวหม่ามี้เรียกน้ารินมานะครับ น้องโฮปอยู่กับน้ารินก่อนนะ” ใบหน้าหวานพยายามซ่อนอาการร้อนใจ เพราะเกรงว่าแผนเซอร์ไพร์สลูกชายด้วยเค้กปลานีโมก้อนใหญ่อาจล้มไม่เป็นท่าหากตัวตั้งตัวตียังไม่เข้ามา
“หม่ามี้มองหาปะป๊าเหรอครับ” รามิลย่นหน้าถามอย่างใคร่รู้
“เอ่อ…คือว่า…”
“ก่อนเดินออกไปปะป๊ากระซิบบอกน้องโฮปว่าให้หม่ามี้ปิดตาก่อน”
“ปิดตา?”
“ใช่ครับ ปิดตาก่อนนะครับน้องโฮปอยากกินเค้กก้อนโต”
“นี่น้องโฮปรู้ทุกอย่าง?” พลอยฝันเลิกคิ้วถามแต่เด็กน้อยไม่เฉลยสิ่งใด เขาเพียงผุดลุกจากเก้าอี้เดินดุ่ม ๆ ตรงมาเขย่าแขนแม่ไปมาพร้อมทั้งทำหน้าตาออดอ้อน
“นะครับ…น้าหม่ามี้”
“ก็ได้ ๆ ปิดตาก็ปิด” ส
