คฤหาสน์อบาเต้ เมืองเวโรนา เสียงของแม่บ้านวัยสามสิบแปดชื่อวิเวียนกำลังเคาะประตูเป็นการขออนุญาต
“เข้ามาได้ค่ะ” เจ้าของห้องคนสวยเอ่ยอนุญาต ดวงหน้าสวยหันไปมองผู้เข้ามาเยือนที่อยู่ในชุดแม่บ้านสีน้ำเงินซึ่งกำลังส่งยิ้มฟันขาวมาให้ ม่านตาของศศิขยายขึ้นกับสิ่งที่แม่บ้านถือมาด้วย
“กุหลาบสวยจัง” ดวงตาแวววาวนั้นสะดุดเข้ากับกุหลาบสีขาวช่อโต “ไปเอามาจากไหนคะคุณวิเวียน” คะเนจากสายตากุหลาบขาวช่อใหญ่นี้ราคาหนักหนาเอาการพอจะจ่ายค่าจ้างแม่บ้านได้เกือบครึ่งเดือน
วิเวียนแม่บ้านสาวใหญ่ของเซซาเร่ส่งยิ้มให้คุณหนูคนสวยแล้วยื่นให้เธอรับไป “คุณดานิเอเล่ส่งมาให้คุณหนูเมื่อเช้านี้ค่ะ”
ศศิมุ่นคิ้วอย่างสงสัย “ดานิเอเล่รู้ได้ยังไงคะว่าศศิมาที่ทัสคานี”
วิเวียนเดินเข้ามาหยุดอยู่ใกล้ๆ กับคุณหนูผู้งดงามกว่าดอกไม้นับร้อยดอกในมือ แล้วส่งดอกไม้ช่อโตให้คุณหนูที่ยื่นมารับ “ดอนเซซาเร่คงบอกคุณดานิเอเล่ค่ะ ในช่วงที่นายท่านมาอย
