แอนเดรียพยักหน้าหงึก “เมื่อวานคุณศศิโทรมาหาแอนเดรียค่ะ” สาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มมีสีหน้าและแววตาหม่นลง
“ทำไมต้องทำหน้าเศร้าด้วยล่ะ เธอบอกว่าช่วงนี้ไม่ว่างมาหาแอนเดรียใช่ไหม คงเพราะว่าตอนนี้ศศิตามพ่อของฉันไปที่ทัสคานี แต่ไม่นานหรอกแอนเดรียจะได้เจอคุณศศิ เพราะฉันจะไปรับเธอกลับมาที่เวโรนา”
“จริงเหรอคะ” แอนเดรียส่งยิ้มหวานแต่แล้วก็ทำหน้าเศร้าอีก “แต่คุณศศิบอกว่าช่วงนี้เธอยุ่งมาก โดยเฉพาะในสัปดาห์หน้าเธอคงไม่ได้มาหาหนู”
อเล็กซานโดรถามอย่างสนใจ “คุณศศิเขาบอกหนูมั้ยว่าเธอยุ่งเรื่องอะไร”
ดวงตาใสแจ๋วดูซื่อๆ นั้น ช้อนขึ้นมองหน้าคุณพ่อคนใหม่ผู้มอบชีวิตใหม่ให้เธอ “คุณศศิบอกว่าเธอยุ่งเรื่องงานแต่งงานค่ะ ช่วงนี้เธอกำลังเตรียมงานแต่งงานอยู่ค่ะแด๊ด”
เท่านั้นแหละ โดนัทที่อเล็กซานโดรกำลังกินด้วยความอร่อย ถูกวางกลับลงไปในกล่องทันที พร้อมสีหน้าที่เคร่งเครียดขึ้น
‘ศศิจะแต่งงาน!! พระเจ้า!! มันคือตลกร้าย!!’
