คนที่รู้สึกตัวนานแล้ว แต่ยังไม่ยอมเปิดเปลือกตามองคราวนี้เผลอลืมตาแป๋วขึ้นมา
“ไม่นะดอนจะหื่นไปไหนเนี่ย ศศิจะหุบขาไม่ลงอยู่แล้วนะ” สาวน้อยบอกตรงๆ อย่างไม่อ้อมค้อมพร้อมสีหน้าตกใจอย่างไม่เก็บอาการ พละกำลังในด้านนี้เขามีมากเกินความจำเป็นไปไหม
ทว่าอเล็กซานโดรหัวเราะพรืด “นึกว่าจะแน่ ก็เก่งนักไม่ใช่เหรอเมื่อคืนใครนะขู่พี่ บังคับพี่ แล้วขึ้นมาขย่มหัวใจพี่ด้วย พอตอนนี้พี่ทำท่าว่าจะขย่มหัวใจศศิบ้างจะกลัวทำไม” เขาก้มมองเรือนผมสีน้ำตาลทองที่มี วอลลุมเคลียคลอยาวลงมาปิดปทุมถันเต็มไม้เต็มมือ ก่อนจะหายใจอย่างช้าๆ เหมือนคนหมดความอดทนเธอมันน่ากินขนาดนี้จะให้อดทนยังไงไหว “สงสารพี่เถอะนะ” อเล็กซานโดรอ้อนวอนกระซิบใส่หูคนตัวเล็ก
คนนอนหมดแรงส่ายหน้าหวือ “ศศิกลัวว่าดอนจะไม่แค่ขย่ม แต่จะขยับบนร่างกายศศิด้วยล่ะสิ ถ้าเราขืนยังจะมีอะไรกันอีกวันนี้ศศิคงก้าวขาลงจากเตียงไม่ไหวแน่” ศศิต่อว่าไม่จริงจังนัก แต่ที่คนสว
