เกตุรีบเปิดน้ำบ้วนปากออกเมื่อมันกลืนไม่ลงจริงๆ เธอโก่งคออาเจียนเหมือนมันจะหมดไส้หมดพุง
อาหารที่กินไปก็ออกมาทั้งหมดจนตอนนี้ท้องโล่ง ชินที่เดินเข้ามาด้วยเขารีบลูบแผ่นหลังปลอบ คิดตามอาการที่เกตุเป็น
รอจนกระทั่งหญิงสาวเริ่มนิ่งเขาจึงพยุงเธอเดินออกมานั่งที่โซฟา เดินไปหาผ้ามาให้เช็ดหน้า กลับออกมาอีกทีเกตุนอนราบลงไปกับโซฟาแล้ว
"มาผมเช็ดหน้าให้" แล้วเกตุก็ปล่อยให้เขาทำ
"คุณเป็นอะไรครับ ทำไมอาการคุณไม่ดีขึ้นเลย ไปหาหมอมั้ยเดี๋ยวผมพาไป" เกตุก็ส่ายหัว มันมีแต่ง่วงนอน เหนื่อยเพลีย
"ก็ถ้าไม่ไปจะรู้ได้ยังไงว่าเป็นอะไร คุณหน้าซีดตั้งแต่บ่ายแล้วนะ"
"เมื่อคืนนอนไม่พอค่ะ ทีนี้มันเลยเวียนหัว"
"ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะเกตุ" พอเขาพูดดังนั้นเกตุก็นิ่ง อย่าบอกนะว่าเขารู้อาการที่เธอเป็น
"คุณเป็นแบบนี้มันคือคนป่วยเข้าใจไหม อย่าทำเหมือนว่าเก่งกว่าหมอนักสิ ไปให้หมอตรวจหน่อยเดี๋ยวผมพาไป"
"เอ่อ..ไม่"
"เกตุ" ชินส่ง
