จนกระทั่งเป็นเวลาเลิกงาน แทนที่ชินจะขับรถมุ่งไปยังคอนโดของเกตุอย่างทุกวัน แต่คราวนี้เขาไม่ได้เลี้ยวไปอีกทางจนคนที่นั่งมาด้วยหันไปมองหน้า
"คุณเลยแยกมาแล้วนะคะ"
"แม่อยากเจอคุณ" เกตุที่ได้ฟังดังนั้นนั่งบีบมือตัวเองเบาๆ ถึงเธอจะได้รับความห่วงใยส่งผ่านเขามา และจากอาหารแทบจะทุกมื้อว่าคนทำใส่ใจขนาดไหน แต่พอจะได้เจอหน้ากันจริงๆเธอกลับไม่สบายใจเลย
อย่างที่รู้ๆกันว่าเธอและพ่อของลูกในท้องเธอนั้นมาจากความต้องการของร่างกายทั้งสองฝ่าย พวกเธอสองคนยังไม่ได้เป็นอะไรกัน เธอยังไม่ได้เป็นสะใภ้ของบ้านนั้นถึงขนาดจะต้องไปทานข้าวที่บ้านเขาในฐานะอะไรสักอย่าง มันไม่เหมือนเมื่อก่อน
ถึงเธอจะรู้ว่าพวกท่านทั้งสองเอ็นดู แต่ก็รู้สึกละอายใจที่ตัวเองพลาดท้อง ทั้งที่จริงมันควรมาจากความพร้อมของเขาและเธอ
เกตุไม่ตอบอะไรอีกฝ่ายไป เธอนั่งมองวิวทิวทัศน์ด้านนอกรถไปด้วยตลอดทาง ปล่อยให้บรรยากาศในเมืองหลวงด้านนอกกลบเรื่องราวในใจ
