ฉันเดินหนีขึ้นมาบนห้องถึงแม้มันจะดูไร้มารยาทไปหน่อยแต่บอกตามตรงว่าไม่พอใจกับการตัดสินของพ่อเอามาก ๆ
ตอนนี้ฉันกำลังคิดว่าควรจะทำยังไงดี ควรจะหนีหรือทำตามที่พ่อพูด แล้วถ้ายอมเรื่องมันจะจบง่าย ๆ หรือเปล่า
เฮ้อ!! ทำไมถึงจนมุมแบบนี้นะ
ฉันทิ้งตัวนอนลงบนเตียงอย่างคิดหนัก ความรู้สึกอยากหนีคน ๆ หนึ่งไปไกล ๆ ทั้งที่ยังรักเขามันเจ็บปวดแบบนี้นี่เอง…
เวลา 03:00 น.
ฉันถูกปลุกให้ตื่นจากความฝันเพื่อเดินทางไปเตรียมตัวสำหรับเข้าพิธีหมั้น
ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะยอมทำตามที่พ่อบอก เพราะไม่อยากให้เป็นเรื่องเป็นราวไปมากกว่านี้
“อยู่กับหนูไม่ได้เหรอคะ” ฉันอ้อนพี่ชาย เฮียเป็นคนขับรถมาส่งที่โรงแรมแต่ต้องรีบกลับบ้านเพราะมีอีกหลายอย่างที่ต้องจัดเตรียมในตอนเช้า
“เดี๋ยวตอนเช้าเฮียก็มาที่โรงแรม อย่างอแงเป็นเด็กแบบนี้สิ”
“หนูไม่อยากเจอหน้าเขาเลย”
“ไม่ต้องห่วงหลังจบงานหมั้นเฮียจะรีบพาไปต่างประเทศ”
“ขอบคุณ
