"ไม่ค่ะ ฉันจะนอนกับปลายฝนเพื่อนของฉัน" เป็นเสียงของน้ำอิงที่กำลังต่อต้านหลังจากที่ดีแลนได้แบ่งห้องให้ทุกคนอยู่กันคนละห้องเพราะบ้านกลางเกาะที่มีสี่ห้องพอดิบพอดี
"เธอจะโวยวายทำไม คนละห้องก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ?" เจโรมกรอกตาตอบด้วยความเบื่อเต็มที ทั้งสองทะเลาะกันมาทั้งวันทั้งบนเรือจนลามมาถึงบ้านพักก็ยังไม่หยุดไม่หย่อนไม่มีใครยอมใคร
"หยุดเลยนะ ฉันไม่ได้คุยกับนาย ปลายฝนแกมานอนกับฉันนะ"
"เอ่อ…" ร่างเล็กเหลือบมองดีแลนอย่างเกรงใจ เธอรู้ดีว่าทำไมดีแลนถึงพยายามแยกให้คนละห้อง เพราะมันสะดวกที่เขาจะย่องไปหาตอนดึก ๆ
"ตามนี้เลยค่ะคุณดีแลน เราสองคนจะนอนด้วยกัน" น้ำอิงรีบจับมือเพื่อนแล้วพากันเข้าห้องนอน ดีแลนไม่ได้พูดอะไร ส่วนปลายฝนก็ต้องจำยอมเดินตามเพื่อนสนิทแต่ก็ไม่วายที่จะหันมามองคนตัวโตก่อนที่ประตูห้องจะปิดลง
"ผู้หญิงอะไรดื้อซะไม่มี กูโคตรจะปวดหัว" เจโรมทิ้งตัวบนโซฟานุ่มกลางบ้าน ตามด้วยดีแลนที่เดินตาม
