แต่แล้วคำตอบก็เหมือนเดิม เพลงรักพยักหน้าตอบด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยประกายวิบวับจากความจริงจัง นั่นทำให้กรณ์ได้แต่ถอนหายใจแล้วส่ายหน้าให้กับเพื่อนคนนี้ช้า ๆ
“โอเค.. งั้นพี่มิ้นต์กรณ์ฝากเพลงรักด้วยนะครับ” ชายหนุ่มพูดจบก็ยกมือขึ้นมาวางบนศีรษะของเพลงรักเบา ๆ แต่การกระทำนั้นกลับทำให้ผู้จัดการร้านอย่างมายมิ้นต์ หรือแม้แต่พนักงานที่ยืนมองอยู่ต่างก็ยิ้มหวานด้วยความเขิน
“ทำอะไรเนี่ย” เพลงรักตกใจเล็กน้อยก่อนจะถอยหลังออก ทำให้ชายหนุ่มยกมือขึ้นมาเกาศีรษะแก้เขิน เป็นจังหวะเดียวกับที่มือถือของเขาดังขึ้นพอดี หลังจากกรณ์กดรับสายแล้วชายหนุ่มก็หันมาหาเพลงรักแล้วเอ่ยเบา ๆ
“กรณ์ยังมีธุระ เพลงอยู่กับพี่มิ้นต์ไปก่อนนะเดี๋ยวเลิกงานกรณ์มารับ” เขาเอ่ยเพียงเท่านั้นก่อนจะรีบเดินออกจากร้านไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งไว้เพียงเพลงรักที่ยังยืนมองตามหลังด้วยความรู้สึกที่หลากหลายที่บอกไม่ถูก
“รีบไปไหนของเขา”
อีกด้านของห้างหรู ร
