ทันทีที่เธอยืนอยู่ตรงบันไดที่จะเดินขึ้นไปชั้นสองของคฤหาสน์หลังนี้ ก็มีเสียงห้วนจัดแทรกขึ้นมาด้านหลัง
เมื่อเพลงรักหันไปมองก็พบว่าเป็นหญิงสาววัยกลางคน หน้าคม ดวงตาคมกริบราวใบมีด เธอแต่งหน้าแน่น ผมถักเป็นมวยเรียบร้อย เรียกได้ว่าผู้หญิงคนนี้ดูทั้งสวยและน่าเกรงขามในเวลาเดียวกัน
“เอ่อ.. ฉัน.. ฉันตามคุณการันต์มา” แม้ว่าเพลงรักจะไม่รู้ว่าความจริงแล้วคุณการันต์มาในสถานที่แห่งนี้ในฐานะใด แต่ดูจากสีหน้าของผู้หญิงคนนั้นแล้วเธอรู้จักเขาเป็นอย่างดี
“ตามคุณการันต์มาเหรอ” เธอพูดเพียงเท่านั้นก่อนจะตวัดสายตามองเพลงรักตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วพูดขึ้นเสียงเข้ม
“ชื่ออะไร?”
“เพลง.. เพลงรักค่ะ” ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอจะถามไปเพื่ออะไร แต่มารยาทที่ดีเมื่อมีคนถามชื่อก็ควรตอบ
“หึ! ชื่อก็ฟังดูเข้าท่า” ทันทีที่เพลงรักพูดจบเธอก็พูดขึ้นมาด้วยสิ่งที่เพลงรักเองไม่เข้าใจ ก่อนที่ผู้หญิงคนนี้จะหันขวับไปด้านหลังแล้วสั่งผู้หญิ
