คนเจ็บยังปากแข็งแม้ดวงตาจะเริ่มสั่น
การันต์หรี่ตาก่อนจะจ้วงมีดไปแทงที่ไหล่ของมันมิดด้ามแล้วดึงมีดออกทันที
“อ๊ากกกกก!!!” เสียงของมันร้องโหยหวนดังก้องโกดังด้วยความน่าสงสาร
“กูถามอีกครั้ง!!!” การันต์จิกตามองมันอีกครั้งด้วยความรู้สึกโมโห แต่คำตอบที่ได้คือเสียงแหบแห้งของผู้ชายคนนั้นที่ยังยืนยันคำเดิม
“กู! ไม่! บอก!!” และคำตอบนั้นก็เหมือนเลือดความอดทนเส้นสุดท้ายที่ขาดลง หลังจากได้คำตอบการันต์ถึงกับเม้มปากแน่น ความอดทนที่มีพังทลายลง
เขาหันไปจ้วงมีดเล่มนั้นใส่มันบริเวณท้องน้อย ก่อนจะหุนหันไปหยิบแส้หนามขึ้นมาแล้วหวดใส่ร่างตรงหน้าไม่ยั้งทีแล้วทีเล่า เสียงแส้หนามที่กระทบผิวเนื้อดังขึ้นพริ้ม ๆ กับร้องร้องโหยหวนและคาวเลือด การันต์ฟาดแส้นั้นลงไปที่ร่างกายของเขาสุดแรงจนนับไม่ถ้วน
“เฮีย! เดี๋ยวมันก็ตายก่อนได้เรื่องหรอก!!” ราเชนทร์ที่เห็นท่าไม่ดีรีบเข้ามารั้งแขนเจ้านายเอาไว้ สีหน้าเขาเต็มไปด้วยความกั
