ยิ่งเมื่อเธอรู้สึกกดดัน ความอึดอัดในใจก็ยิ่งฟุ้งซ่านอย่างบอกไม่ถูก หญิงสาวตัวเล็กเม้มริมฝีปากแน่นก่อนจะถอนหายใจยาว ๆ เหมือนคนที่ปลงตก
“แกรู้จักพี่กรณ์ใช่ไหม”
“โอ๊ย!! จะมีใครไม่รู้บ้างละแก! พี่เขาแม่งโคตรฮอตจะตาย! ทำไมวะ อย่าบอกนะว่า.. แกชอบพี่กรณ์อะ”
“ไม่ได้ชอบ!” มิวรีบปฏิเสธทันควัน ดวงตากลมจ้องมองเพื่อนสาวเขม็งก่อนจะหลบสายตาลงต่ำ
“แต่ก็ไม่ได้เกลียด” น้ำฟ้าที่ได้ยินดังนั้นทำเอาถึงกับต้องถลึงตาใส่เพื่อน มิวคือคนที่เขาคบมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม ไม่เคยมีเรื่องผู้ชายเข้ามาข้องเกี่ยว แต่ครั้งนี้เธอกลับพูดเรื่องพี่กรณ์ซึ่งใคร ๆ ก็รู้ว่าเขาเป็นเสือผู้หญิงขึ้นมา มันต้องมีอะไรในกอไผ่แน่นอน
“โอ๊ย! อย่ามากำกวม ไอ้มิวเล่า!” ผู้ถูกซักไซ้เหลือบมองรอบห้องเรียนเล็กน้อย พอเห็นว่าไม่มีใครอยู่แล้วจึงเอนตัวไปใกล้ ๆ เพื่อนแล้วกระซิบเบา ๆ
“ฉันกับพี่กรณ์.. ก็แบบว่า.. เราสองคน.. อันนั้นกันแล้ว” น้ำฟ้าขมวดคิ้
