แกร๊ก!!!
ประตูห้องนอนคอนโดของเรนเดียร์ถูกเปิดออกจากข้างนอกในเวลาเกือบสี่ทุ่ม
ร่างสูงของฟรินท์หันไปมองบนเตียงนอนเห็นเจ้าของห้องนอนคว่ำหน้าอยู่บนหมอน ไม่ได้สนใจการมาของเขา
"ทำไมยังไม่อาบน้ำอีกเรน"
"....."
"เธอควรจะอาบน้ำรอ ไม่ใช่ยังอยู่ในชุดทำงานอยู่แบบนี้"
หญิงสาวขยับตัวลุกขึ้นนั่ง ผมเผ้าหลุดลุ่ย ดวงตาบวมเป่ง เหมือนคนผ่านการร้องไห้มาเป็นเวลานาน
"ทำไมฉันต้องอาบน้ำรอ"
"ร้องไห้เหรอว่ะ เป็นอะไร?"ชายหนุ่มชะงักทันทีเมื่อเห็นใบหน้าสวยมีคราบน้ำตา
"อย่ามายุ่ง!!!"เธอสะบัดแขนออกจากมือหนา
"....."
"ฉันจะเป็นอะไรก็เรื่องของฉัน"
"ฉันถามว่าเธอร้องไห้ทำไมเรนเดียร์ เธออย่ามายั่วประสาทฉันนะ”
เรนเดียร์ลุกขึ้นยืนเผชิญหน้ากับเขาอย่างไม่กลัว“อาทิตย์ที่ผ่านมานายบอกฉันว่ายุ่ง ฉันโทรไปนายก็บอกไม่ว่าง”
“ก็ใช่ไง”เสียงทุ้มเอ่ยออกมาพร้อมใบหน้าเรียบเฉย
“โกหก!!! นายโกหกฉัน”เรนเดียร์ตะโกนออกมาเสียงดัง ทำเอา
