ตอนเช้าเรนเดียร์ตื่นมา หันไปมองข้างกายก็ไร้ซึ่งร่างสูงที่กระแทกเธอจนเกือบเช้า เขาคงจะกลับคอนโดไปแล้ว บนที่นอนมีคราบน้ำรักของเธอและเขาเปื้อนเป็นจุดเต็มไปหมด ผ้าปูที่นอนหลุดลุ่ย เสื้อผ้ากระจัดกระจายอยู่ข้างเตียง เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่เขาทิ้งให้สภาพห้องเธอเป็นแบบนี้
ปกติไม่ว่าเราจะทำรักกันกี่ครั้ง หลังเสร็จกิจเขาจะเก็บกวาดทุกอย่างให้เธอเรียบร้อย หากเรานอนค้างด้วยกัน เขาก็จะเป็นฝ่ายตื่นขึ้นมาทำอาหารเช้าให้เธอกิน และจะมาปลุกเธอตื่นก่อนที่เขาจะออกไปเรียนหรือทำงาน มันเป็นแบบนี้มาตลอดสามปี จนในหัวเธอมีภาพจำแบบนี้และไม่คิดว่าวันหนึ่งทุกอย่างจะเปลี่ยนไป
ผู้ชายคนเมื่อคืนคือผู้ชายที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อน แววตาของเขาไม่ได้มีไว้เพื่อทะนุถนอมเธออีกแล้ว ไม่รู้ว่าเธอทำผู้ชายคนนั้นหายไปตั้งแต่ตอนไหนและเพราะอะไรเขาถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนี้ คำถามนี้วนเวียนอยู่ในหัวเธอจนกระทั่งเธอมาทำงาน
“คุณเรนไม่สบายหร
