ฟรินท์พาหัวใจอันชาหนึบเดินกลับบ้านพัก ตอนนี้เรนเดียร์กำลังนั่งกอดอกรอเขาอยู่บนเตียง เธอคงยังไม่รู้ว่าเขารับรู้เรื่องอะไรมาบ้าง แต่เขาก็ไม่คิดจะบอกเรื่องราวทุกอย่างกับเธอ ปล่อยให้เป็นไปแบบที่เขาอยากให้มันเกิดต่อจากนี้ดีกว่า
ร่างเล็กตวัดสายตามามองหน้าเขา“นายพูดจาไม่ดีกับฉัน นายไม่ให้เกียรติฉันฟรินท์”
เธอพยายามนั่งนับหนึ่งถึงสิบในใจตั้งแต่กลับมาถึงบ้านพัก นั่งรอเพื่อจะคุยกับเขาดี ๆ แต่ทว่าเมื่อเห็นใบหน้าคนตัวสูง เธอรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกไป เขาดูเงียบขรึม ไม่พูดไม่จากับเธอ
“ได้ยินที่ฉันพูดหรือเปล่าฟรินท์”เรนเดียร์ลุกขึ้นเดินมาจับแขนของเขา“เป็นอะไร?”
“จะกลับไม่ใช่เหรอ ก็กลับไปก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจไปส่งเธอเอง”น้ำเสียงราบเรียบไม่บ่งบอกความรู้สึกของเขา ทำให้หัวคิ้วสวยขมวดเข้าหากันอย่างสงสัย
ก่อนหน้าที่เธอจะเดินหนีเขามา เขายังโมโหเธอเรื่องนี้อยู่เลย แต่ทำไมตอนนี้ถึงได้ทำหน้าเฉยชาแบบนี้ แถมย
