รุ่งเช้า
พวกเราตื่นนอนแต่เช้า เดินออกจากห้องมาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นยัยเด็กนั่น
"ทำไมเขียวช้ำทั้งตัวแบบนี้ ไหนว่าไม่เจ็บเยอะไง"เทย์เลอร์ปล่อยมือจากฉัน ปรี่เข้าไปหายัยเด็กนั่น ที่นั่งตัวเขียวช้ำอยู่บนรถเข็น
เพราะคำพูดเมื่อวานของฉันสินะ หล่อนถึงทำแผลพวกนี้ขึ้นมา แต่ว่ามันจะบ้าเกินไปแล้ว ถึงขั้นทำร้ายตัวเองแบบนี้ ยัยเด็กนี่น่ากลัววะ
"ซานก็ไม่รู้ เจ็บจังพี่เทย์"เธออ้อนแฟนฉันแหละ ถ้าตกบันไดจริง มันก็น่าสงสารหรอกนะ เขียวไปทั้งตัวแบบนี้ แต่หล่อนไม่ได้ตกนี่สิ!
"ไปหาหมอเถอะ กระดูกหักตรงไหนรึเปล่าเนี่ย"เทย์เลอร์บอกอย่างเป็นห่วง
"ค่ะ"หล่อนพยักหน้า
หึ! เมื่อวานบอกให้ไปหาหมอยังไงก็ไม่ยอมไป วันนี้ไปง่ายเหลือเกิน ก็มีร่องรอยบาดเจ็บแล้วนี่
"ม่อนไปด้วยมั้ย ฉันจะพาซานไปหาหมอ"เทย์เลอร์เดินมาถามฉัน
"ไม่ล่ะ"ฉันส่ายหัว ขอบาย ใครอยากไปก็ไปเถอะ
"อยู่คนเดียวได้เหรอ"เขาถามอย่างเป็นห่วง พลางจูงมือฉันกลับเข้าห
