รุ่งเช้า
ฉันที่นอนหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ รู้สึกอีกเมื่อมีมือใหญ่เขย่าปลุก
"ฉันจะพาซานไปโรงบาล ไปด้วยมั้ย"
"ไม่"ฉันโบกมือขอผ่าน แรงจะลุกยังไม่มีเลย จะลากสังขารไปทำไมล่ะ
จุ๊บ
"งั้นก็นอน เดี๋ยวฉันกลับมา"เทย์เลอร์จุ๊บเหม่งฉัน ก่อนจะออกจากห้องไป ส่วนฉันก็หลับตานอนต่อ
15.00 น.
คำว่า 'เดี๋ยวฉันกลับมา' พูดตั้งแต่เช้า ตอนนี้จะเย็นแล้ว ยังไม่เห็นแม้แต่เงาไอ้คนพูด!
"รู้งี้ไปด้วยก็ดี"ฉันบ่นพึมพำ กดรีโมททีวีเปลี่ยนช่องดูไปเรื่อย
ฉันนั่งรออย่างใจเย็นไปเรื่อยๆ สั่งนั่นนี่มากินรองท้องไปก่อน เย็นๆ ถึงจะสั่งกับข้าวมาทานพร้อมกับไอ้คนหื่น และแล้วเวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ อย่างเชื่องช้าาาาา
18.00 น.
เริ่มจะหงุดหงิดแล้ว!!! ไม่สิฉันหงุดหงิดแล้วต่างหาก หายไปทั้งวันไม่พอ ไม่ส่งข้อความมาสักข้อความ จะกลับมาทานข้าวด้วยมั้ยก็ไม่บอก
"เหอะ! คอยดูเถอะ!"ฉันคาดโทษไอ้คนเลว นั่งคิดว่าจะลงโทษเขายังไง ไม่คุยด้วยกี
