ฉันเดินบันไดลงมาชั้นล่างตามปกติ แต่ก็ลืมไปว่าไม่ได้อยู่กับเทย์เลอร์แค่สองคน จะหันหลังเดินกลับขึ้นห้อง ก็สบตาเข้ากับเด็กคนนั้นเสียแล้ว เทย์เลอร์ไปส่งเธอที่ห้องนอนแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมออกมาอีกล่ะ คิดว่าจะพักผ่อนเสียอีก
"พี่เทย์ล่ะคะ"เธอถามฉัน
"ทำงานน่ะ"
"พี่คบกับพี่เทย์กี่ได้กี่วันแล้ว"
โอโหถามเป็นวันเลยเหรอเนี่ย
"หลายเดือนแล้ว"
"เพราะคบกับพี่สินะ พี่เทย์ถึงไม่ไปหาหนู"เธอทำหน้าเศร้า แสดงความเสียใจ
"เทย์เขายุ่งน่ะ แต่ก็ติดต่อหาตลอดนี่ไม่ใช่เหรอ"ฉันเดินลงไปหาเธอ ดีนะเทย์เลอร์พูดให้ฟังว่าติดต่อหาน้องตลอด
"ก็ใช่"
"เทย์เป็นห่วงเรามากนะ เอาของว่างอะไรมั้ย"ฉันถามน้องพลางเดินเข้าไปในห้องครัว
"มีแอปเปิลมั้ยคะ"เธอกดรถเข็นตามฉันเข้ามาในครัว
"มีจ้ะ เอากี่ลูกดี"
"น้าเจี๊ยบลงไปเอาของ พี่เลม่อนช่วยปอกให้ซานได้มั้ยคะ"
"ได้สิ แต่มันจะไม่ค่อยสวยนะ"ฉันออกตัวก่อน ก็อย่างที่รู้กัน ฉันไม่ค่อยถนัดเรื่อง
