หลังจากทานโจ๊กเสร็จตรัยคุณก็ไม่อยู่กวนใจ ขวางหูขวางตาพิมพ์มาดาอีก ชายหนุ่มขับรถมายังสวนสาธารณะที่อยู่ไม่ไกลจากตลาด เพื่อรอเจอพิมพ์มาดาจากโน้ตที่ตัวเองเขียนส่งให้หญิงสาวแนบไปกับเงินตอนที่จ่ายค่าโจ๊ก
‘พี่อยากคุยกับเพลงเรื่องลูก พี่จะไปรอที่สวนสาธารณะหลังตลาดนะ’
ตรัยคุณยกนาฬิกาข้อมือดูเวลาที่ย่างเข้าสู่ช่วงสิบโมงเช้า ลูกค้าร้านโจ๊กคงไม่มีแล้ว ส่วนร้านราดหน้าก็น่าจะเข้ามาใช้บริการยังไม่มาก แล้วทำไมป่านนี้พิมพ์มาดายังไม่มาเสียทีนะ
คนรอเริ่มร้อนใจ ชะเง้อมองประตูทางเข้าครั้งแล้วครั้งเล่าก็ยังไม่เห็นคนที่อยากเจอ สุดท้ายก็เดินกลับเข้าไปนั่งรอในรถในตามเดิม
ส่วนคนถูกนัดให้ไปหา ตอนนี้กำลังนั่งชั่งใจว่าตัวเองควรไปตามที่ผู้ชายคนนั้นบอกหรือไม่ เขาอยากจะคุยเรื่องลูกกับเธอทำไม ในเมื่อเธอกับเขาไม่มีอะไรต้องเกี่ยวข้องกันอีก
“มีอะไรหรือเปล่าเพลง พ่อเห็นเรานั่งถอนหายใจมาตั้งแต่เช้าแล้วนะ” สมพรที่วางมือจา
