เป็นค่ำคืนแรกที่พิมพ์มาดาไม่อยากเข้าไปในห้องนอนของตัวเองเลย เมื่อตอนนี้ภายในห้องนอนของเธอมีผู้ชายอีกคนมาอยู่ร่วมห้อง และบนเตียงนอนด้วยกันอีกครั้งในรอบเกือบหกปี หลังจากที่เธอพยายามบ่ายเบี่ยงไม่ยอมให้ตรัยคุณขึ้นมาบนห้องนอน เพื่อเล่านิทานให้ลูกฟังร่วมสองอาทิตย์นับจากวันนั้น
แม้จะตกลงกันแค่มานอนเล่านิทานให้ลูกฟัง เมื่อเล่าเสร็จก็กลับไปนอนที่บ้านพักของเขาตามเดิมก็ตาม แต่ก็อดตื่นเต้นไม่ได้อยู่ดี ความรู้สึกเหมือนวันแรกที่เธอยอมให้ตรัยคุณค้างคืนที่หอพักวันนั้นไม่มีผิด
ลมหายใจอุ่นถูกผ่อนออกมา เมื่อต้องกลับเข้าไปอยู่ร่วมห้องนอนกับตรัยคุณอีกครั้ง หลังจากที่เธอขอตัวออกมาคุยโทรศัพท์กับมนัสวีที่จะชวนไปเที่ยวทะเลด้วยกัน
“ไม่มีอะไรหรอกเพลง” ปลอบใจตัวเอง กลั้นใจเปิดประตูห้องนอนเข้าไป
ภาพสองพ่อลูกที่นอนอิงแอบโอบกอดกันบนเตียงนอน ทำให้พิมพ์มาดายิ้มบางออกมา เสียงทุ้มกำลังเล่านิทานให้ลูกชายฟัง ใบหน้าของน้อง
