“งั้นจะรออะไรอยู่ล่ะ กูว่า พวกเราจัดคุณแก้วดีกว่า” นายวิชิตนำเสนอ ด้วยสีหน้าหื่นๆ ร้ายๆ ล้วงมือผ่านขอบกางเกงหม้อฮ่อมสีดำ บีบคลำขย้ำท่อนฉกาจของตัวเองอย่างสุขสม “กูขอก่อนคนแรกเลย!!”
“หืม?? พะ พะ พี่ พี่จะข่มขืนคุณแก้วเหรอ เอ่ออ ผมว่า..” นายแทนส่ายหน้าไม่เห็นด้วย “มันไม่สมควรนะ มันไม่ถูกต้อง”
“ไอ้ห่านี่! ถ้าไม่ทำแบบนั้น แล้วจะได้เอาคุณแก้วมั้ยวะ นี่แหละ โอกาสงามที่สุดแล้ว กูได้ข่าวว่านายหัวไม่อยู่บ้านว่ะ รถแกเพิ่งออกจากเหมืองไป” นายวิชิตยิ้มเหี้ยม จ้องมองไปยังหญิงสาวที่กำลังนอนแช่อยู่ในแอ่งน้ำไม่วางตา ผิวพรรณขาวผุดผ่องต้องแสงยามโพล้เพล้เหมือนภาพวาดสีน้ำไม่มีผิด “สาบานเลย ถ้าวันนี้กูไม่ได้เอาคุณแก้วให้หนำใจ กูจะไม่ไปไหนทั้งนั้น!!”
“กูก็เหมือนกัน กูไม่ไหวแล้ว” นายบุญมาพูดพลางรีบถอดกางเกงเลทิ้งลงพื้น เปลือยช่วงล่างไม่อายผีสางนางไม้ ท่อนเอ็นชูชันแข็งโด่ไม่แพ้เพื่อนรัก “ไอ้คนงานเหมืองหน้าเหี้ยก
