“ตายแล้ว น้องแก้วอย่าร้องนะคะ รีบไปเถอะเดี๋ยวเย็นกว่านี้รถประจำทางจะหมดนะคะ” ประภัสสรดึงแก้วกัลยามากอด ก่อนจะเหยีดยยิ้มสาแก่ใจ
“แก้วมีญาติพี่น้องที่ไหนบ้างไหมคะ พี่หมอบอกว่าแก้วมีพี่ชาย” เธออยากถามไถ่ถึงเรื่องราวของตัวเอง ประภัสสรอาจจะตอบเธอได้
“น้องแก้วไปยังสถานที่ที่พี่บอก คนที่นั่นจะบอกน้องแก้วเองค่ะ”
ประภัสสรเน้นย้ำอีกครั้ง
“ค่ะ” แก้วกัลยาปาดน้ำตาทิ้ง เดินหนีออกมาทันที เป้าหมายคือไร่องุ่น ชิตพงศ์ ที่นั่นคงเป็นบ้านของเธอ และเป็นพี่ชายของเธอแน่ๆ
ประภัสสรที่ขอตัวออกมาเอากระเป๋าในห้องตัวเองถึงกับเหยียดยิ้ม เลิกคิ้วขึ้นอย่างสะใจเล็กๆ ก่อนจะนึกถึงเมื่อหลายปีก่อน เธอโดนเพื่อนชายหลอกไปขืนใจจนท้อง เลยคิดสั้นจะฆ่าตัวตาย แต่คเชนทร์มาช่วยเอาไว้ และเขาก็ยังรับเป็นพ่อของลูกในท้องเธอเพื่อไม่ให้เธอต้องอับอาย วันนั้นแก้วกัลยามา ได้ยินเรื่องที่คเชนทร์รับเป็นพ่อให้ลูกในท้องของเธอเข้า จึงทำให้
