“หมายความว่าเราจะต้องกลับบ้านแล้วเหรอคะ” เธอเอ่ยถามเขาสีหน้าตื่นเต้น ที่ตื่นเต้นเพราะว่ากลับถึงบ้านเมื่อไหร่เธอจะตอบตกลงแต่งงานกับเขาทันทีที่เขาขอ แต่คเชนทร์กลับคิดไปว่าที่เธอตื่นเต้นเพราะว่าอยากออกไปจากป่าเร็วๆ และไม่อยากอยู่กับเขาต่อ
คเชนทร์นิ่งเงียบไป หัวใจของเขาวูบโหวงแปลกๆ ท่าทีดีใจจนออก นอกหน้าของเธอจะเป็นอื่นไปได้อย่างไรกัน นอกจากไม่อยากอยู่กับเขาอีก
“พี่หมอคะ ทำไมเงียบไปล่ะคะ”
“ครับ ลุงชาจะมาย้ายพวกเป็ดไก่ไปไว้อีกฝั่งหนึ่งครับ ที่นี่ถ้าฝนตกหนักค่อนข้างอันตราย เราอาจจะข้ามน้ำกลับไปอีกฝั่งไม่ได้” เขาพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงห่วงหาอาวรณ์ ใจไม่อยากจากเธอไป อยากมีเธออยู่ใกล้ๆ เขารอเธอ มานานหลายปีแล้วจริงๆ
“น้ำป่าเหรอคะ”
“ใช่ครับ”
“เราจะออกเดินทางกันวันไหนคะ”
“ก็คงเร็วที่สุด แก้วคงดีใจสินะ” เขาเหลือบสายตามองหน้าเธอเล็กน้อย น้ำเสียงของเขาแลดูหงอยลงอย่างถนัดตา เธอเลิกคิ้วขึ้นก่อนจะ
