บทที่ 10 ปกป้อง

2856 คำ

ก๊อก...ก๊อก…! หญิงสาวใช้หลังมือตัวเองเคาะที่ประตู ก่อนจะเปิดเข้าไปเธอสูดหายใจลึก ๆ แล้วพ่นออกมาแรง ๆ ตอนที่พินดาราต้องขึ้นลิฟต์กลับมาที่ห้องทำงานเหมือนเดิม โดยไม่ได้ไปทานข้าวที่โรงอาหารอย่างที่ควรจะเป็น เธอมาคิดทบทวนว่าเธอนั้นทำสิ่งใดผิดพลาดลงไป เขาโทษทุกอย่างเป็นความผิดเธอ โยนบาปมาให้เธอรับ ทั้งที่เธอไม่ได้เป็นคนปล่อยข่าวเลยสักนิด แม้ว่าข่าวนั้นจะมาจากเธอก็ตาม แต่เขาก็ไม่เคยถามคนอื่น อะไรที่ผิดก็จะคิดว่าเป็นฝีมือเธอคนเดียว เขาไม่รู้จักโทษคนอื่นบ้างหรือไง “อ่าวพิน ทำไมเป็นคุณล่ะ แล้วนั่นคอไปโดนอะไรมา ทำไมแดงขนาดนั้น” ป้องภพเงยหน้ามองคนที่เอาอาหารกลางวันมาให้ แต่ก็ต้องตกใจเพราะว่าเป็นเลขาไม่ใช่นิรดาที่เป็นคนทำหน้าที่นี้เฉกเช่นทุกวัน “หมามาลอบกัดค่ะ เลยฟัดไปหนึ่งยก” เธอบอกเขาคิดว่าเขาก็น่าจะเข้าใจ “เฮ้อ...เขามาอีกแล้วใช่ไหม” ป้องภพถอนหายใจระอาใจกับชีวิตเลขาสาวผู้อาภัพของเขาเสียจ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม