“ก็ดีครับ ผมก็จะนอนเหมือนกัน” หึ...คิดจะหนีหน้าเหรอไม่มีทางเสียหรอก ต่อไปนี้เขาคงไม่ให้เธอคลาดสายตาอีกเด็ดขาด
“นะ...นะ...นอนเหรอคะ” หญิงสาวเหงื่อเริ่มซึมใบหน้า เพราะว่าเขาจะนอนกับเธอด้วยงั้นเหรอ...
“ใช่สิ” เขาไม่รอให้เธอตอบรับหรือปฏิเสธก็อุ้มเธอขึ้น เดินตรงไปยังที่นอน บ้านหลังนี้มีห้องเพียงไม่กี่ห้อง ห้องนอนก็หาไม่ยากเย็นนัก เตียงขนาดห้าฟุตแม้ว่าจะเล็กไปนิดสำหรับเขาที่เคยแต่นอนเตียงใหญ่มา แต่มันก็ไม่เป็นอุปสรรคสักนิด เขาเปิดแอร์แล้วก็ปิดประตูตรงขึ้นมานอนกับเธอด้วยเช่นกัน
“คุณนอนไม่พอเหรอ” คนตัวเล็กสังเกตขอบตาที่ดำคล้ำของเขาแล้วก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ทำไมต้องทำร้ายตัวเองขนาดนี้ด้วย
“ผมนอนไม่ค่อยหลับตั้งแต่คุณหนีไปแล้ว กลัวตื่นมาแล้วจะไม่เจอคุณ กลัวคุณกลับมาทั้งที่ตัวเองยังหลับ กลัวคุณหนีไปอีก กลัว...” เขาจะพูดต่อแต่ก็โดนเธอซุกเข้าหาอ้อมกอดเสียก่อน จนไม่อาจจะพูดมันได้ต่อ
เธอไม่อยากจะฟั
