“น่าอายที่ไหน ใครก็ทำกัน”
“คุณไปดูใครทำมาคะ” ใบหน้าเล็กง้ำงอเมื่อเขาพูดเหมือนเห็นได้ทั่วไป
“ก็นี่ไงกำลังจะดูอยู่” เขาจับสะโพกของเธอเสียดสีถูไปตามความยาวเหยียดของตัวตนของเขา ยิ่งมองไปยังใบหน้าเล็กที่กำลังแดงก่ำยิ่งทำให้เขาอยากเข้าไปด้านในของเธอเสียแล้ว
มือหนาจับลำกายตั้งรูดปลายหนังหุ้มออก ก่อนจะยกสะโพกของเธอขึ้นเพื่อดันมันเข้าไปด้านใน แต่ก็ยังรั้งรอให้มันอยู่ตรงทางเข้าเพื่อจะกลั่นแกล้งเธอ
“ผมไม่หายโกรธง่าย ๆ นะ ถ้าคุณไม่ง้อให้ผมจนพอใจ หากพอใจในครั้งแรก วันนี้ก็อาจจะจบเร็ว หากว่าผมไม่พอใจก็อาจจะลากยาวไปสักสามสี่รอบ”
คนตัวเล็กฟังแล้วก็สะดุ้ง เมื่อตอนจากมาจำได้ว่าตัวเองร่ำร้องขอให้เขารักเธอหลายรอบจนเขาสลบไป หรือว่าคราวนี้เขาจะเอาคืนเธอบ้าง
“ค่ะ...ฉันจะทำเอง”
เมื่อคิดอย่างใคร่ครวญดีแล้ว คิดว่าทางที่ดีคืออย่าทำให้เขาโกรธดีกว่า จึงขยับกดสะโพกทิ้งน้ำหนักลงให้ตัวตนของเขาเข้าไปด้านใน
