@ คอนโดมาวิน
"อื้อ...อึก..โอ๊ยยย" เสียงสะลึมสะลือของฉันที่ตื่นขึ้นมาแล้วเจ็บปวดไปทั่วร่างกาย
"นึกว่าจะหลับข้ามวันข้ามคืน"
"!!!! "
"เจอกันอีกแล้วนะเด็กน้อย"
"คะ..คุณ..เฮ้ย...ท่านมาวิน"
"สมองไม่ได้เสื่อมนี่ ค่อยยังชั่ว"
"หนูอยู่ที่ไหนคะแล้ว...เกิดอะไรขึ้น"
หลังจากตื่นขึ้นอบเชยตกใจเมื่อเธอมาอยู่ในสถานที่ไม่คุ้นชิน จนกระทั่งมาวินอธิบายเรื่องราวที่เข้าไปช่วยเอาไว้
"ขอบคุณมากนะคะ...ฮึก" ฉันรีบนั่งคุกเข่าที่พื้นก้มหัวลงทันที
"ต่อไปเธอคือคนของฉันและเธอต้องอยู่รับใช้ฉันที่นี่"
"หนูจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุดทั้งทำอาหารและทำความสะอาดหนูทำเก่งมาก ไว้ใจได้เลยค่ะ"
หมั๊บ
"ฉันไม่ได้ช่วยเธอเพื่อให้มาเป็นแม่บ้านสักหน่อย แต่ช่วยเพื่อให้มารองรับอารมณ์หื่นกระหายต่างหาก" ผมจับปลายคางเรียวเล็กเชิดขึ้น ดวงตากลมโตดูตกใจมาก แต่ก็นะ..ดันหลงใหลไปซะแล้วสิ
มาวินโน้มตัวลงจูบปากอบเชยที่นั่งอยู่ เขางัดท่อนเอ็นแ
