3 | ปีศาจ vs กามเทพ
1908 คำ
3
ปีศาจ vs กามเทพ
'ก๊อก ก๊อก ก๊อก'
ภาคิณพลิกหลังมือเคาะโต๊ะเบาๆ
"คิง... ไลออน"
เท็กซัสหลุดจากภวังค์หวนกลับมาสบตาทุกคนที่นั่งมองหน้าเขาอยู่อีกครั้ง ก่อนจะนวดหว่างคิ้วไล่ความคิดในหัวออกไป แล้วยกมือขึ้นเล็กน้อย
"โทษที มีเรื่องคิดในหัว"
"เรื่องกลุ่ม?" ภาคิณถามแล้วเอนพิงพนักเก้าสบายๆ
"ไม่มีอะไร เอาเป็นว่าเรื่องตำรวจเราจะไม่เพิ่มอะไรทั้งนั้น ถ้ามันมีปัญหาเราจะดับเครื่องชน ที่มันเรียกร้องผ่านคุณเอริคคงเห็นว่าเป็นชาวต่างชาติที่มาลงทุนในไทย ยังไงไลออนจะจัดการเอง"
พายุพยักหน้าเห็นด้วย แต่ก็ไม่ลืมถามเรื่องที่น่ากังวลในอนาคต
"แน่ใจนะว่าจะไม่มีปัญหาในอนาคต ถึงธุรกิจส่วนมากของเราจะถูกกฎหมาย แต่ระหว่างทางก็สะดวกเดินง่ายเพราะตำรวจ"
เท็กซัสเผยยิ้มออกมา และมองหน้าลูกพี่ลูกน้องของตัวเอง
"ที่พวกมันมีเงิน กินหรู อยู่สบาย มันก็เงินจากพวกเราทั้งนั้น มันไม่ตัดช่องทางตัวเองอยู่แล้ว"
ถึงเขาจะเหม่อไปบ้าง แต่เรื่องที่พวกพ้องคุยกันก็ไม่หลุดพ้นหู การประชุมกลุ่มลุล่วงไปด้วยดี นอกจากประชุมเรื่องใต้โต๊ะที่ตำรวจร้องขอเพิ่ม ก็ประชุมถึงเส้นทางเดินเรือขนส่งสินค้าของ TT LOGISTICS ที่จะต้องปรับเปลี่ยน และลดลงตามสภาวะเศรษฐกิจ
"เหม่ออะไรในที่ประชุม ดีนะที่ปู่มึงไม่อยู่"
พายุบ่นทันทีที่ออกมาจากห้องประชุม ปู่ของเท็กซัสคือแทนไท ผู้ก่อตั้งไลออนและอาวุโสที่สุดในตอนนี้ ถึงเขาจะขึ้นเป็นคิงแต่ทุกอย่างยังอยู่ในสายตาปู่ของเขา คิระกับเอริคกลับไปแล้ว ตอนนี้เหลือแค่สามหนุ่มสามมุม พายุ ภาคิณ เท็กซัสที่เดินไปนั่งดื่มที่ห้องรับรองเฉกเช่นทุกครั้ง
"เคยฟังเพลงแล้วติดหูไหม?"
เขาถามจบทั้งสามก็หย่อนกายนั่งที่โซฟาริมกระจกด้วยกัน ก่อนที่วิสกี้ออนเดอะร็อคเข้มๆกับของว่างจะถูกนำมาเสิร์ฟให้
"มึงเอาเรื่องแค่นี้ไปเหม่อในที่ประชุม?" ภาคิณถามพร้อมกับคิ้วที่ขมวดเข้าหากันเป็นปมใหญ่
"ใช่ ฟังเพลงวงโนล่ามาสามวัน ติดหูฉิบหาย"
"วงอะไรนะ?" พายุถามทวน
"โนล่า"
"มันคืออะไร แนวเพลงแบบไหน?" เท็กซัสชะงักไปเล็กน้อย เขาคิดผิดแล้วล่ะที่พูดชื่อวงและเรื่องพวกนี้กับลูกพี่ลูกน้องที่เป็นมาเฟียด้วยกัน
"วงร็อคใหม่? อเมริกันร็อคแบนด์?" พายุถามต่อ เพราะตัวเองก็สายดนตรีอยู่แล้ว เมื่อก่อนทายาทมาเฟียจับกลุ่มกันเล่นดนตรีร้องเพลงสนุกๆ และแนวเพลงก็จะเป็นแนวร็อคอเมริกันซะส่วนมาก ซึ่งคนที่เคยเป็นนักร้องนำควงไมค์มาก่อนก็คนที่ฟังเพลง T-POP และติดหูจนเหม่อคนนี้แหละ
ใครจะคิดว่า...
"T-POP -_-^" ในที่สุดเท็กซัสก็พูดออกมา มือหนาของมาเฟียทั้งสองที่ถือแก้ววิสกี้อยู่ถึงกับชะงัก และหันไปมองหน้าคิงไลออนพร้อมกัน
"มึงอยากฟันไอดอลงั้นสิ?" พายุถาม
"เห็นคิงไลออนเป็นคนยังไงวะ?"
"เป็นคนเหี้ยเหมือนกู"
พายุตอบส่งๆแล้วยกขาไขว่ห้างมองออกไปนอกกระจกบานใหญ่ ใช่...เขาไม่ใช่คนดี มาเฟียที่ไหนเป็นคนดีกัน ชีวิตเท็กซัสผ่านมาทุกอย่าง ผู้หญิงสำหรับเขาคือของเล่นอยู่แล้ว ไม่แปลกที่พายุจะคิดแบบนั้น
"จะจ้างวงนี้มาแสดงเปิดบูธ มีผู้หญิงคนนึง... น่าสนใจจนต้องไปหาประวัติ"
"แล้วประวัติเป็นยังไง" ภาคิณถามขึ้นมาบ้าง
"ลูกสาว JSP กรุป ที่บ้านอยู่ในช่วงขาลง เก่ง มีความสามารถ ยังไม่เคยเจอตัวจริงแต่เข้ามาอยู่ในหัวได้ยังไงไม่รู้... แปลกดีว่ะ"
สุดท้ายก็ต้องพูดออกมาหมดเปลือก และเขารู้ดีว่าสองคนที่นั่งขนาบข้างไม่ต่างจากปีศาจกับกามเทพที่อยู่ในหัว
ปีศาจพายุ... คลึงเหล้าในแก้วแล้วเหยียดยิ้มออกมา
"ถ้ามึงชอบขนาดอยากได้เป็นเมีย ก็บีบครอบครัวของผู้หญิงคนนั้นด้วยการกวาดซื้อหุ้น เป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ซะสิ ยังไงทางนั้นก็อยากประคองบริษัทยกลูกสาวให้อยู่แล้ว แถมยังได้ลูกเขยเป็นมึง ที่จะต่อยอดธุรกิจได้แฟร์ๆ"
"แต่ผู้หญิงคนนั้นจะไม่รักมึง จะไม่รู้สึกอะไรกับมึงทั้งนั้น ถึงแม้มึงจะเป็นคนช่วยบริษัทของครอบครัวเธอก็ตาม"
ยังไม่ทันคิดชั่ว ภาคิณกามเทพแสนดีก็เอ่ยแทรกขึ้นมาทันควัน
สองคนนี้เป็นฝาแฝดกันแต่คนละฝา คนละโลก ใครๆก็พูดกันว่าเป็นโลกคู่ขนาน อะไรดีๆพายุไม่คิดทำต่างจากภาคิณเขามีคุณธรรม และยึดความถูกต้องก่อนเสมอ
"ใจเย็นๆ แค่น่าสนใจ ไม่ได้ชอบอะไรขนาดนั้น"
เขาบอกสองพี่ชายปีศาจกับกามเทพอย่างไม่คิดมาก ใช่เธอสวย เธอดึงดูดสายตาเขา และตอนนี้เท็กซัสก็รู้ตัวเองว่าเสียงเพลงของเธอติดอยู่ในหัวแค่ไหน มันอาจจะเป็นแค่การชื่นชมศิลปินที่มีความสามารถทั่วไป ถ้าเอามากินขำๆมันพอได้อยู่แล้ว
แต่ถ้าเป็นเมียและเขาต้องหยุดอยู่ที่เธอ
ยัง....
จนภาคิณถอนหายใจเบาๆ และเอ่ยเสริม
"ถ้าชอบเมื่อไหร่เชื่อกูไว้เถอะ อยากให้ผู้หญิงรู้สึกยังไงกับเรา ขึ้นอยู่ที่การเข้าหาและการกระทำของมึง"
"หึ เหมือนที่เฮียเลี้ยงเมียเด็กมัธยม และส่งเมียเรียนเหรอ? ตอนนี้เมียเลยหลงหัวปักหัวปำ"
อยู่ๆกามเทพก็โดนเล่นซะงั้น ภาคิณรีบยกวิสกี้เข้มๆกระดกดื่มจนหมดแก้วดับความเขิน ขณะที่พายุนั่งส่ายหัวเอือมระอา
หลังจากประชุมและดื่มที่ตึกไลออน เท็กซัสก็กลับไปที่ตึกสำนักงานของตัวเอง เนื่องจากเขาได้รับตำแหน่งเพียงไม่นาน จึงยังไม่ได้ย้ายโต๊ะทำงานมาที่ตึกนี้ แต่มาเฟียหนุ่มไม่ได้รีบร้อนอะไร ไม่ได้มีความกระตือรือร้น เพราะระยะทางไม่ได้ไกลกันมาก อีกอย่างไม่ได้อยากเป็นคิงที่ต้องแบกความรับผิดชอบมากมายขนาดนี้
ตึก Z-LION หรือสำนักงานโชว์รูม Z-LION มียี่สิบสองชั้น ก่อตั้งโดยแทนทิว พ่อของเขา และสืบทอดมาจนถึงปัจจุบัน ที่เขาต้องบริหารหัวหมุนไปๆมาๆตึกใหญ่ตึกเล็กก็เพราะน้องชายคนรองอย่างออสตินยังเรียนไม่จบ ส่วนน้องสาวคนเล็กไมอาก็เพิ่งอยู่ปีหนึ่ง
หวังไว้เหมือนกันว่าน้องชายเรียนจบเมื่อไหร่จะโยนความรับผิดชอบเรื่องโชว์รูมนี้ให้ดูแล ส่วนเขาก็ไปบริหารไลออน และดูแลธุรกิจในเครือต่อไป
'ก๊อก ก๊อก ก๊อก'
"เข้ามา"
กลับมาถึงห้องทำงานไม่นานบอดี้การ์ดคนสนิทก็เคาะประตูและเปิดเข้ามา ภูผากับภูริ ฝาแฝดมือขวามือซ้ายก้มหัวคำนับเจ้านายอย่างพร้อมเพรียง ก่อนจะก้าวมาวางแฟ้มเอกสารบนโต๊ะอย่างเบามือ
"สถิติแฟนคลับวงโนล่า ที่นายให้ผมไปทำมาครับ" ภูผาเอ่ย และเขานั่นแหละที่เป็นคนเสนอวงนี้ให้เท็กซัสพิจารณา แต่ผลในเอกสารทำให้มือขวาที่ออกหน้าอย่างเขาเอาแต่ก้มหน้ามองพื้น
จนเท็กซัสเปิดแฟ้มดู
แฟนคลับส่วนมากเป็นเพศชายก็จริง แต่ช่วงอายุวัยทำงานมีเพียง 15% เท่านั้น
'ปึง!'
แฟ้มถูกโยนกลับบนโต๊ะ
"แค่15%...."
"คะ ครับนาย ผมขออภัยครับ ผมควรศึกษาข้อมูลพวกนี้ให้ชัดเจนก่อนจะเสนอนาย..."
"กูจ้างวงนี้"
กลับตาลปัตร ภูผานิ่งเงียบ... ค่อยๆเงยขึ้นมองและกล้าสบตาเท็กซัสอีกครั้ง ได้แต่ภาวนาในใจไม่ให้เขาเปิดลิ้นชักหยิบปืน เพราะเรื่องเดาอารมณ์ยากมาเฟียหนุ่มคือที่หนึ่ง
"จริงเหรอครับนาย"
"กูเคยพูดเล่น?"
มือขวาก้มหน้าลงอีกครั้ง ก้มมองปลายเท้าตัวเอง
"ไม่เคยครับ" มาเฟียหนุ่มเอนพิงพนักเก้าอี้ท่าทางสบาย ก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาคาบ และจุดสูบพ่นควันออกมา
"ไปจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย"
"รับทราบครับนาย"
•••♛•••
-งานมอเตอร์โชว์ บูธรถนำเข้า Z-LION-
เนื่องจากมีการประกาศออกไปอย่างเป็นทางการว่าจะมีโชว์เปิดบูธจากสาวๆวงโนล่า ทันทีที่หอประชุมเปิดประตู เหล่าแฟนคลับก็กรูเข้ามาที่บูธรถหรูอย่างเนืองแน่น พร้อมกับป้ายไฟแท่งไฟรูปดาวสีเหลืองกะพริบวิบวับ
บนพื้นที่ยกระดับถึงเข่า รถนำเข้าจากประเทศต่างๆจอดโชว์ให้จับจอง ล้วนเป็นรถหายากทรงสปอร์ตที่มีมูลค่าเริ่มตั้งแต่สิบล้านขึ้นไป
นอกจากนี้ใครก็เทียบไม่ได้ ไฮไลต์ที่เป็นที่ฮือฮาของคนรักรถ ภายในไม้กั้นขึงด้วยเชือกสีแดง มีรถ Bugatti Chiron ไฮเปอร์คาร์ที่ผลิตเพียงสามสิบคันทั่วโลก มูลค่าสูงถึงห้าร้อยล้านบาทจอดอยู่อย่างหรูหรา
คันนี้ไม่มีไว้ขาย มีไว้ดู และสะสม
และเจ้าของก็คือมาเฟียหนุ่มเจ้าของโชว์รูมนี้เอง
การครอบครองรถมูลค่าสูงแบบนี้คือการสร้างโปรไฟล์ในการเข้าถึงรถหรูระดับไฮเปอร์คาร์ของเขา และยังสร้างความเชื่อมั่นให้ลูกค้าที่ต้องการรถประเภทนี้อีกด้วย Z-LION จึงเป็นดีลเลอร์ที่มหาเศรษฐีหลายคนหลายประเทศนึกถึงเป็นที่แรก
"ที่คนพวกนั้นถือมาคืออะไร"
หลังจากยืนล้วงกระเป๋ากางเกงขมวดคิ้วอยู่หลังฉากอยู่นาน เขาก็หันไปถามภูผาด้วยความสงสัย
"บงครับ หรือแท่งไฟ ใช้โบกเวลาศิลปินแสดงครับนาย"
แค่อธิบายไม่พอภูผายังเปิดสูทและหยิบแท่งไฟของตัวเองออกมาด้วย มาเฟียหนุ่มกดตามองเพียงครู่แล้วเบือนหน้าไปทางอื่น จนมือขวาต้องรีบเก็บทันที
"วงนั้นจะมาเมื่อไหร่"
"ผู้จัดการแจ้งมาว่าจะถึงแล้วครับ นายอยากพบศิลปินก่อนไหมครับ ผมจะ..."
"ไม่ใช่ธุระของกู"
เขาตอบไปทันทีแล้วเดินล้วงกระเป๋ากางเกงเดินออกไปจากบูธ ภูผายืนก้มคำนับส่ง ส่วนภูริกับบอดี้การ์ดอีกสี่คนรีบเดินตามหลังตามเจ้านายออกไป ในหัวมาเฟียหนุ่มวุ่นวายไปหมด
เขากำลังเถียงกับตัวเองว่าจะอยู่ต่อดีหรือไม่...
"นายจะกลับเลยไหมครับ" ภูริถามร่างสูงที่เดินอยู่ข้างหน้า ก่อนที่สองปลายเท้าของเท็กซัสจะหยุดลงและถอนหายใจออกมา
ใจเขาเขวซะแล้ว
"พวกมึงไปเตรียมรถ กูจะเดินดูรถอีกสักพัก"
"ครับ" มือซ้ายแบ่งบอดี้การ์ดออกไปเตรียมรถ ส่วนตัวเองอยู่คุ้มกันเจ้านาย แต่สุดท้ายเขาถูกตาคมกริบตวัดมองอย่างหงุดหงิด
"มึงก็ไป ไปให้หมด"
"ครับนาย"
เมื่อบอดี้การ์ดจรลีออกไปเหลือเขาไว้เพียงคนเดียว สองปลายเท้าของมาเฟียหนุ่มก็หมุนกลับ และเดินไปยืนกอดอกแอบดูบูธตัวเองอยู่ห่างๆ ไม่ให้ใครเห็น
เขาไม่ได้ดูความเรียบร้อย เรื่องนั้นทีมงานไม่เคยพลาด
แต่รอดูวง T-POP ที่เพลงติดหูเขามาหลายวัน
ตัวจริง และร้องสดจะแค่ไหนกันเชียว
_______________________________
🌷
คอมเมนท์ = กำลังใจนะคะ
- ผู้เขียน
