6 | ปกป้อง
1986 คำ
6
ปกป้อง
วันต่อมา
- สำนักงาน Z-LION -
"ได้ข้อมูลเจ้าของแอ็กเคานต์แล้วครับนาย"
ภูผาเดินตรงเข้ามาวางกระดาษแผ่นหนึ่งไว้บนโต๊ะ ตอนนี้ข้อมูลที่อยู่ ชื่อ นามสกุล ได้มาครบแล้ว นอกจากนั้นยังแฮ็กเข้าไปในเครื่องจนรู้ว่าพวกแอนตี้แฟนมีกรุปโอเพ่นแชทที่รวมพวกเส็งเคร็งขี้แพ้ไว้จำนวนมาก
มาเฟียหนุ่มจึงพยักหน้าและลุกขึ้นจากเก้าอี้ คว้ากระดาษเดินนำมือขวาไปห้องประชุมที่ใช้เป็นที่ทำงานชั่วคราวของทีมไอที เพราะเจอวิธีเล่นงานและอาจจะยิงปืนนัดเดียวได้นกพันตัว
"ข้อมูลครบไหมครับท่าน" หนึ่งในทีมเอ่ยถามและลุกขึ้นยืนทันทีเมื่อร่างสูงเปิดประตูเข้าไป
"แฮ็กไลน์ และส่งลิงก์สแปมเข้าโอเพ่นแชท ถ้าเป็นข่าวเกี่ยวกับแยมโรลพวกมันต้องกดเข้าไปด่าแน่" เขาเสนอ
"ถ้าแฮ็กไลน์ผมขอเวลาหนึ่งสัปดาห์ครับท่าน"
เท็กซัสครุ่นคิด ก่อนจะก้มลงดูที่อยู่และชื่อของเจ้าของบัญชีอีกครั้ง ริมฝีปากสวยกระตุกยิ้มที่มุมปากเมื่อเห็นคำนำหน้า 'นาย' ชัดเจน
"มันเป็นผู้ชาย..."
"ถ้าไม่ลงทะเบียนอินเทอร์เน็ตให้ใคร คนใช้งานเป็นผู้ชายครับ"
การตรวจสอบไอพีแอดเดรส ตรวจสอบจากเครือข่ายอินเทอร์เน็ตที่ลงทะเบียนไว้ ทุกครั้งที่มีการเข้าใช้งานทุกแอพพลิเคชันหรือทุกเว็บไซต์ จะมีไอพีของตัวเครื่องและเครือข่ายแสดงทุกครั้ง
ต่อให้ใช้แอ็กเคานต์หลุมปลอมๆ ร้อยพันแอ็กเคานต์ ก็หนีไม่พ้น
"สร้างลิงก์มา เรื่องส่งเข้าโอเพ่นแชทกูจัดการเอง"
"ครับท่าน"
"ขอคืนนี้" ทุกคนมองหน้ากัน แต่เมื่อสบตากับมาเฟียหนุ่มอีกครั้งก็กลืนน้ำลายดังอึก
"ดะ ได้ครับ"
ใช่... ไม่ได้ก็ต้องได้ หลังจากที่ออกคำสั่งเท็กซัสก็เดินนำออกไปทำงานต่อ ชีวิตที่ยุ่งอยู่แล้วพานยุ่งเข้าไปอีก เวลาคั่วสาวหรือปลดปล่อยแทบไม่มี เพราะเวลาพวกนั้นเขาเอามาทุ่มเทกับการเป็นแฟนบอยของแยมโรลหมดแล้ว
เมื่อเคลียร์งานด้านบนเสร็จ มาเฟียหนุ่มก็ลงไปขึ้นรถที่บอดี้การ์ดจอดรอล่างตึก ก่อนรถหรูจะเคลื่อนเป็นขบวนไปตามตารางที่ถูกนัดหมายไว้
•••♛•••
ร้านอาหารที่ค่อนข้างไพรเวตมีห้องส่วนตัวแห่งนี้ นอกจากอาหารจะอร่อย กว้างขวาง ยังเป็นที่นัดเจรจาธุรกิจของพวกมีสี ซึ่งในวันนี้มาเฟียอย่างเขามาเพื่อการนี้
ภูริและภูผาเดินนำไปที่ห้องวีไอพีแล้วเคาะประตูส่งสัญญาณ 'ก๊อก ก๊อก' จากนั้นตำรวจนอกเครื่องแบบสองนายที่อยู่ข้างในก็เปิดประตูออกมา ทั้งคู่ก้มหน้าเล็กน้อย ก่อนจะย้ายมายืนข้างนอกเปิดประตูให้เท็กซัสเดินเข้าไป
"สวัสดีครับคุณเท็กซัส"
ถึงฝ่ายนั้นจะอายุมากกว่าแต่ยกมือไหว้อย่างอ่อนน้อม มาเฟียหนุ่มพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามและตามองตรง
คนที่ก้มหัวให้เขาตอนนี้คือตำรวจ และเป็นหัวหน้ากองบังคับการปราบปรามการกระทำความผิดเกี่ยวกับอาชญากรรมทางเทคโนโลยี
"มีเรื่องอะไรให้ผมรับใช้ครับ"
"ดูพร้อมจะทำงานตลอดเวลาเลยนะคุณพลเดช"
"สำหรับไลออนแล้ว พร้อมเสมอครับ"
"ก็ดี ไม่ต้องเสียเวลาเท้าความ"
ตำรวจยศใหญ่ที่อยู่ตรงหน้ารินเหล้าให้เขา และค่อยๆวางแก้วลงอย่างเอาใจ เท็กซัสไม่แม้ตาชายตามอง เขาหันไปพยักพเยิดหน้าให้ภูริวางกระเป๋าเงินไว้บนโต๊ะเพื่อเริ่มเจรจาอย่างตรงไปตรงมา
"หลังจากนี้คงมีคนมาแจ้งความเกี่ยวกับเงินที่หายไปจากบัญชี และต้องการให้ทางกองปราบปรามอาชญากรรมทางเทคโนโลยีตรวจสอบ เงินสดสามสิบล้านกับสี่สิบเปอร์เซ็นต์จากเงินพวกนั้น พอจะปิดหูปิดตาได้ไหม?"
ส่วนแบ่งนั้นหวานหอมจนตำรวจตรงหน้าเผยยิ้มออกมาทันที
"ทุกคดีเลยเหรอครับ"
"ไม่ครับ เราจะส่งตัวอย่างลิงก์ให้ เฉพาะลิงก์จากพวกเราเท่านั้น"
ภูผาอธิบายเสริม
"อ้อ... ถ้าอย่างนั้นไม่มีปัญหาอยู่แล้วครับ เราคนกันเองช่วยเหลือกันได้อยู่แล้ว"
ตำรวจที่รับใช้ประชาชนหน้าระรื่น ถ้ามีเงินกับอิทธิพลทุกอย่างก็ง่ายดายไปหมด เท็กซัสลุกขึ้นยืนกระชับเสื้อสูทให้เข้าที่ ก่อนที่ตำรวจยศใหญ่จะรีบลุกขึ้นตาม และเดินก้มหน้าไปส่งที่ประตู
แต่ร่างสูงหยุดเดิน และหันไปมองหน้าอีกครั้ง
"รู้ใช่ไหมว่าคุมไม่ได้จะเป็นยังไง เงินเดือนตำรวจที่ได้จากภาษีประชาชน... มันไม่พอใช้หรอกนะ"
"ครับคุณเท็กซัส ผมจะบอกลูกน้องปิดหูปิดตาและคุมอย่างดีเลยครับ" ริมฝีปากสวยยกยิ้มอย่างพอใจ
"ดี แสนรู้จริงๆ"
เท็กซัสตบไหล่แรงๆ แล้วเดินล้วงกระเป๋ากางเกงเดินออกไปจากห้องวีไอพี ตามด้วยบอดี้การ์ดที่เดินตามหลังไปติดๆ
เมื่อขึ้นรถและรถหรูเคลื่อนออกจากร้านอาหาร เขาก็ใช้เวลาว่างทำสิ่งที่สบายใจที่สุด นั่งดูคลิปการแสดงของวงโนล่าที่ออกรายการต่างๆ และเลื่อนนิ้วดูข่าวในมือถือ
จนภูผาเห็นว่าเจ้านายอารมณ์ดี จึงหันมาแจ้งข่าวเรื่องลิงก์ที่ทีมไอทีทำเสร็จเรียบร้อยแล้ว
"ตอนนี้ผมได้ลิงก์มาแล้วครับ"
"ทดสอบรึยัง?"
"ทดสอบเรียบร้อยครับ เงินถูกดูดไปไว้ที่บัญชีม้าที่อยู่เมืองนอกครับ" เขาพยักหน้ารับรู้
เหลืออย่างเดียว
ส่งให้คนคลิก...
มาเฟียหนุ่มใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มเย้ยหยันในใจ จะว่าไปก็สนุกดี... หลังจากที่ไล่ยิงกับผู้ก่อการร้าย ดูเหมือนกลุ่มของเขาจะสงบมานาน ได้ทำอะไรเหี้ยๆมันก็สร้างสีสันดี
"ไปตามที่อยู่ และจอดดูลาดเลา"
"ครับนาย"
ไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้ายที่เจ้าของบัญชีแอนตี้แฟนอยู่กรุงเทพ และไม่ไกลจากที่ที่เขาอยู่เท่าไหร่ กลุ่มมาเฟียใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วโมงก็ไปถึงที่หมาย บ้านหลังนั้นเป็นบ้านเดี่ยวในตลาดสด ไฟหน้าบ้านถูกเปิดไว้เพียงหนึ่งหลอด ประตูเลื่อนเหล็กสีเขียวปนสนิมแง้มอยู่เล็กน้อย
เมื่อสังเกตสักพักใหญ่ ก็มีป้าคนหนึ่งเดินเข้าไปพร้อมกับถุงพลาสติกเต็มไม้เต็มมือ
"พิกัดบอกว่าเป็นที่นี่ครับ ไม่ผิดแน่" ภูผาหันมายืนยัน
"รอดูต่อไป"
"ได้ครับนาย"
เท็กซัสนวดมือเบาๆนั่งพิงเบาะ ไม่หรอก... วันนี้เขาไม่คิดจะฆ่าใคร เขามาเพื่อสั่งสอนเท่านั้น แต่ขณะที่รถหรูจอดนิ่งและเงียบสงัด มีผู้ชายใส่แว่นหนาเตอะคนหนึ่งเดินผ่านรถไปพร้อมกับเสียงผิวปากฮัมเพลง Puppy Love
สายตาทุกคู่หันไปจับจ้องตลอดการย่างเดิน จนร่างสูงนั้นเดินเข้าไปในบ้านที่เขาเพ่งเล็ง และเปิดประตูกว้าง
ภูผารู้หน้าที่รีบเปิดประตูลงจากรถเดินตามไป ต้องเช็คและรู้ให้แน่ใจว่าในบ้านมีกี่คน ก่อนที่สุดท้ายจะส่งสัญญาณมาให้ภูริที่ประจำอยู่หลังพวงมาลัยรถ
"อืม กูจะแจ้งนาย"
'กึก'
เท็กซัสไม่รอช้ารีบเปิดประตูลงจากรถ และเดินไปที่บ้านหลังนั้นทันที ภูผาที่ยืนริมรั้วรีบเดินมาขนาบข้าง ก่อนทั้งสามจะเข้าไปในบ้านอย่างอุกอาจ และหยุดยืนตระหง่านมองรอบๆ
"พวกคุณเป็นใคร!"
ป้าคนที่เข้ามาก่อนเอ่ยถาม มือที่กำลังหั่นผักอยู่บนโต๊ะกินข้าวชะงักและค่อยๆยกขึ้น เท็กซัสปรายตามองก่อนจะเดินเข้าไปหาช้าๆ และดึงมีดในมือมาอย่างง่ายดาย
"ว้าย จะ จะทำอะไร ต้องการอะไร แล้วพ่อหนุ่มนั่นไหนว่าถามทาง?! ทำไมยกโขยงพาเพื่อนมาแบบนี้!"
ภูริก้าวไปปิดปากทันที
"อุ๊บ!"
"เงียบ... แล้วจะไม่มีใครตายครับ"
ตาที่เบิกโพลงปล่อยน้ำตาหยดเผาะ ร่างสูงของเท็กซัสจึงถือมีดขึ้นบันไดไปชั้นบน แต่ขึ้นมาตาเขาก็หยุดจ้องที่ประตูห้องห้องหนึ่ง
เพราะมีแสงไฟสีชมพูลอดผ่านช่องประตู และมีเสียงเพลงของวงโนล่าเปิดอยู่พร้อมกับเสียง 'กึก กึก กึก' คล้ายกับเสียงโต๊ะกระแทกกับผนัง
เขารู้ว่าห้องต้องล็อก จึงหันไปพยักหน้าบอกภูผาที่ขึ้นมาด้วยกัน
'โคร่ม!' บอดี้การ์ดหนุ่มกระแทกไหล่เข้าไปทันที
"เฮ้ย อะไรวะ!"
เสียงเพลงดังกระหึ่มออกมา ภายในห้องเปิดไฟสีชมพู และสิ่งที่เห็นอยู่คือร่างสูงตัวผอมกรังกำลังปลดกางเกงร่วมรักกับตุ๊กตายางอย่างเมามันส์ หน้าจอเปิดรูปแยมโรลเต็มจอ และตุ๊กตายางตัวนั้นมีหน้าเธอแปะอยู่
มาเฟียหนุ่มกัดฟันเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้าไป...
ลากมีดกับโต๊ะคอมพิวเตอร์ขนาดใหญ่เสียงดังครืดดด
"พะ พวกคุณเป็นใคร? มาทำไม?!"
ริมฝีปากสวยกระตุกยิ้มที่มุมปากช้าๆ
"เป็นทูนหัว... เบอร์หนึ่ง"
ดวงตาหลังแว่นหนาเบิกโต ก่อนจะรีบลนลานไปปิดรูปแยมโรลแล้วดึงรูปหน้าเธอที่ตุ๊กตายางออก จากนั้นนั่งคุกเข่าลงกับพื้นยกมือไหว้ มือสั่นตัวสั่นราวกับผีเข้า
"ผมไม่ได้ทำอะไรครับ ผมแค่ชอบแยมโรลมาก ชอบมากๆ อย่าฆ่าผมนะครับ"
"ส่งมือถือมึงมา" ภูผาเอ่ยเสียงทุ้ม
"ทำไมครับ อ๊ากกก!"
มือหนากระชากหัวจนหน้าแหงน
"ปลดล็อกมือถือมึง... และส่งมา"
"คะ ครับ ผมให้ ให้ทุกอย่าง อย่าทำผมนะครับ ผมไม่ได้ว่าอะไรแยมโรล ผมแค่ชอบเธอมาก แต่เธอไม่รับดอกไม้จากผม ไปงานจับมือก็ไม่จับมือผม หยิ่งกับผมทั้งที่ผมซัพพอร์ตมาตลอด"
ไม่มีใครฟัง ภูผารับมือถือมาและเข้าทุกแอพพลิเคชันที่ล็อกอินไว้ ถูกคน ถูกตัว ไลน์มีโอเพ่นแชทมีสมาชิกเกือบสามพันคนชื่อ Antiyamroll และคนที่นั่งสั่นอยู่ก็เป็นหัวห้อง
แฟนคลับที่ผันตัวมาเป็นแอนตี้แฟนมีอยู่ถมเถ สาเหตุก็มาจากความน้อยเนื้อต่ำใจที่ศิลปินไม่ทำตามใจตัวเอง
เท็กซัสพยักพเยิดหน้าบอกให้ภูผาจัดการส่งลิงก์ไว้ในเครื่อง และที่สำคัญค้างไว้ที่กล่องข้อความโอเพ่นแชท
'โคร่ม!'
เก้าอี้เกมเมอร์ถูกถีบไปตรงหน้าจนคนตัวสั่นเทาสะดุ้งโหยง
"นั่ง และทำตามที่สั่ง"
"คะ ครับ" เมื่อคนจนมุมค่อยๆนั่งลงที่เก้าอี้ตามคำสั่ง มือถือก็ถูกส่งคืนทันที พร้อมกับปืนกระบอกดำขลับที่จ่อที่ขมับซ้าย
"พิมพ์ข้อความเหมือนทุกครั้งที่มึงลากทัวร์ไปลงแยมโรล และส่งลิงก์นี้ไปในกลุ่ม"
นิ้วทั้งสิบเย็นเฉียบและสั่นระริก กดพิมพ์อย่างหายใจไม่ทั่วท้อง ภาพตัวอย่างที่แสดงคือรูปแยมโรลกำลังร้องเพลงอยู่ และส่งจากหัวห้องแบบนี้ร้อยทั้งร้อยยกโขยงไปแน่นอน
"สะ เสร็จแล้วครับ" เท็กซัสรับมือถือมาดู
'เสียงเหมือนเป็ด ตลกมาก คิดว่าสวยมากมั้ง'
มีคนกดอ่านอย่างรวดเร็วจากหลักร้อยไปจนถึงหลักพัน และใช่...วุ่นวายแตกตื่นกันทั้งกลุ่ม เขาจึงวางมือถือข้างๆตัว ปล่อยให้มันสั่น 'ครืด ครืด' บนโต๊ะอยู่อย่างนั้น
ริมฝีปากมาเฟียหนุ่มค่อยๆระบายยิ้มออกมา และหันมองหน้าคนนั่งบนเก้าอี้ สายตาเขาตอนนี้ภูผารู้ถึงชะตากรรม
"ขอดูนิ้วน่ารักของมึงหน่อยสิ..."
'ปึง!'
ภูผาจับมือทาบลงบนโต๊ะทันที ขณะที่เท็กซัสพลิกมีดดูความคม
"อย่า! ผมไม่ทำแล้ว จะไม่ตามติดแยมโรล จะไม่ด่า จะไม่รุกล้ำความเป็นส่วนตัว จะไม่คุกคาม ผมมะ..."
'ฉับ!'
"อ๊ากกกกกกกกก!!"
- ผู้เขียน
