“ยายศรี!”
“เออๆ ฉันจะไปเปิดประตู”
ยังไม่ทันที่คนขันอาสาไปเปิดประตูจะทันได้ก้าวไปไหน ธีรเดชก็เดินเข้าบ้านมาเสียแล้ว วินาทีแรกที่เห็นหน้าหล่อๆ หลังจากจงใจหลบมาหลายวัน อารญาก็แทบทำตัวไม่ถูก ก่อนที่เขาจะเป็นฝ่ายเอ่ยออกมา
“พี่มาหาลูก”
“ลูกชุบคะ พ่อจ๋ามาหา”
อารญาเอ่ยบอกลูกที่กำลังนอนดูการ์ตูนกับแมวอย่างตั้งอกตั้งใจ หนูน้อยร้องเสียงดังด้วยความยินดี ก่อนจะโผเข้าหาผู้เป็นพ่อ เมื่อร่างใหญ่เดินไปย่อตัวลงใกล้ๆ
“งั้นฉันกลับก่อนดีกว่า แกจะได้ แบบว่า…”
คนชอบล้อเพื่อนเอ่ยอย่างยิ้มๆ พลางทำท่าเอานิ้วชี้สองข้างมาชิดกันสื่อความหมายไปในทางทะลึ่ง ก่อนจะวิ่งปรู๊ด เมื่อเธอง้างมือทำท่าจะฟาดให้เจ็บๆ
อารญาจำต้องมาเยือนวังรื่นฤดีในรอบหลายปี ทั้งที่ไม่อยากจะมา และตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่มาเหยียบที่นี่อีก แต่จะทำยังไงได้ ในเมื่อลูกของเธอร้องไห้งอแงขอมาที่นี่กับพ่อ ทั้งที่ไม่ใช่วันเสาร์ที่เธอจะอนุญาตให้เขาพา
