“ปากนายนี่มัน” เชาวน์อยากหาอะไรเขวี้ยงปากเพื่อนนัก กังสดาลนั่งฟังก็นึกขำ เธอว่าเพื่อนๆ ของเชาวน์เป็นคนพูดตรงดี ไม่มีเฟค
“พวกเราดีใจนะครับที่คุณกั้งยอมคบกับนายเชาวน์ มันจะได้ไม่บ้าไปมากกว่านี้” เหมันต์ยักคิ้วให้เพื่อน เชาวน์แทบนั่งไม่ติด ตกลงเพื่อนๆ จะช่วยเขา หรือจะเผาเขากันแน่ล่ะนี่
“ยังไงเหรอคะ” กังสดาลเอ่ยถาม
“คุณกั้งอย่าไปสนใจคำพูดของไอ้พวกนี้มากเลยครับ พูดจาไร้สาระ”
“แล้วใครกันล่ะ ที่พร่ำเพ้อเป็นบ้าเป็นหลัง พูดถึงแต่คุณกั้งทุกวัน” เหมันต์หัวเราะสะใจ เมื่อเห็นหน้าเพื่อน
“คุณเชาวน์...” กังสดาลคราง เธอใช่ว่าจะเชื่อน้ำคำของใครง่ายๆ แต่อาการมันฟ้องเสียขนาดนี้ แถมเพื่อนๆ ของเชาวน์ก็ไม่ได้พูดอวยชายหนุ่มเสียด้วย แต่พูดแหย่มากกว่า ทำให้เชาวน์แทบนั่งไม่ติด
“ไอ้เหนือ เดี๋ยวเถอะๆ”
“คุณกั้งดูสิครับ มันคาดโทษผมเอาไว้แบบนี้ ต้องหาทางแกล้งผมแน่ๆ เลย คุณกั้งต้องช่วยผมด้วยนะครับ”เหมันต์ทำท่ากลัวไ
