“ไม่เอาค่ะ”
“ฉันจะอาบให้เอง เธอไม่ต้องเหนื่อยไง”
“ตอนนี้ก็เหนื่อยค่ะ แทบลุกไม่ไหวอยู่แล้ว” เธอพ้อเสียงสั่น
“งั้นเช็ดตัวก่อนไหม” เขาลุกขึ้นจากเตียง เดินโทงๆ เข้าห้องน้ำ คนบนเตียงถึงกับหน้าแดงเบือนหน้าหนี เอากับเขาสิ ไม่รู้จักอายบ้างเลย ไม่อายเธอ ก็น่าจะอายผีสางเทวดาบ้าง
ในจังหวะนั้นสายป่านก้าวลงจากเตียงแต่ต้องร้องเสียงหลง ทรุดฮวบลงไปด้วยความเจ็บร้าวจากกลางกายสาว
“โอ๊ย!”
“เด็กดี ลุกขึ้นมาทำไม” พายัพรีบออกมารับร่างน้อยที่ลงไปกองกับพื้นเอาไว้ ก่อนจะอุ้มเธอไปวางที่เตียงเหมือนเดิม คนขี้อายรีบดึงผ้าห่มมาปกคลุมร่างกายเอาไว้ เพราะทั้งเธอและเขาเปลือยเปล่าเหมือนกัน ก่อนที่เขาจะไปหาผ้าเช็ดตัวมานุ่งท่อนล่างเอาไว้ ทำให้เธอถอนใจอย่างโล่งอกที่ไม่ต้องเผลอมองสรีระของเขาเต็มๆ ตาอีก
“ถอนใจเพราะเสียดายเหรอที่ฉันนุ่งผ้าเช็ดตัว”
“เปล่าเสียหน่อย”
“ทำไมต้องหน้าแดง ที่หน้าแดงเพราะโดนจับได้ใช่ไหม” เขาล้อ
