ณดาทำปากยื่นหน่อยๆ อย่างแสนงอน แต่ก็ค่อยๆ ขยับเข้าไปหาร่างสูงแข็งแรง เธอซุกหน้าที่อกกว้างหลับตาฟินๆ รุจน์ก้มมองคนในอ้อมแขน เขาลูบผมนุ่มสลวยของเธอเบาๆ อย่างเอ็นดู
“ขี้อ้อน” หลังคำว่าขี้อ้อน เขาก็โดนหอมแก้มฟอดใหญ่ เธออมยิ้มก่อนจะคีบซูชิมาป้อนให้เขาบ้าง
รุจน์อ้าปากรับก่อนที่เขาจะเก้อเพราะเธอพาตะเกียบหนี แต่สิ่งที่ได้รับคืนมาคือปากร้อนๆ อุ่นๆ นุ่มละมุนของคนตรงหน้า เธอประทับมาหานิ่งๆ เขาจึงจับท้ายทอยของเธอเอาไว้ บดจูบปากแสนหวานเนิ่นนาน
ณดาหอบหายใจสะท้านยามเขาถอนริมฝีปากออกห่าง ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อ ปากน้อยเผยอหอบอย่างยั่วยวนทำให้เขาต้องประทับจุมพิตลงไปใหม่ รอบนี้ทั้งดูดดื่มและเนิ่นนานกว่ารอบแรกเสียด้วยซ้ำ
“ไม่อยากกินซูชิแล้วละครับ อยากกินน้องดา” เขาทาบหน้าผากกับหน้าผากนูนเกลี้ยงของเธอ ณดายิ้มหวานให้เขาอย่างประจบประแจง
“กลับไปจะให้กินก็ได้ค่ะ แต่ตอนนี้น้องดาหิว” เธอซบอกของเขาอย่างออดอ้อนไม
