“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะครับ” เขาดึงคิ้วที่ผูกโบของเธอออกจากกัน มองเธออย่างมีคำถาม
“อย่ารักน้องดาเลยค่ะ” เธอตอบเสียงสั่นๆ บิดาบอกว่าให้เลิกยุ่งกับเขา แต่ตอนนี้เธอติดหนี้เขาอยู่ จะเลิกกับเขาได้อย่างไรกัน ต้องใช้หนี้เขาให้หมดก่อน
“ทำไมล่ะ”
“ก็...” เธออ้ำอึ้งอึกอัก
“ถ้าน้องดาไม่บอกพี่ พี่จะไปผูกคอตายนะครับ”
“พี่รุจน์อย่าทำแบบนั้นนะคะ” เธอรีบบอกเขา ใบหน้าเหลอหลา
“เป็นห่วงพี่เหรอ”
“ค่ะ” เธอพยักหน้าพาซื่อ
“งั้นก็บอกมาสิ”
“บอกไม่ได้ค่ะ”
“งั้นพี่จะไปผูกคอตายแล้วครับ”
“พี่รุจน์อย่านะคะ” เธอกอดเอวหนาของเขาเอาไว้ ส่ายหน้ากับแผ่นหลังของเขาอย่างห่วงใย
“น้องดาไม่รักไม่ชอบพี่อีกแล้ว ก็อย่ามีชีวิตอยู่มันเลยครับ” เขาสลัดมือเธอออก ทำท่าหนีลงจากเตียง
“คุณพ่อไม่ให้น้องดายุ่งกับพี่รุจน์ค่ะ” เธอโพล่งมันออกไปอย่างอัดอั้นตันใจ เขาชะงักไป ขมวดคิ้วเข้าหากัน แต่หันหลังให้เธออยู่ เธอจึงไม่มีโอกาสได้เห็นแววต
