“แล้วคุณแม่จะทำยังไงเหรอคะ”
“คุณณดลเชื่อแม่จะตายไป ไม่ว่าจะพูดอะไร คอยดูฝีมือแม่แล้วกัน”
ระรินเข้าไปในห้องพักผู้ป่วยของสามี ก่อนจะเข้าไปกอดหอมคนที่นอนป่วยอยู่บนเตียง ท่าทีแบบนี้ น้ำเสียงออดอ้อนหวานหู เขาจึงให้ระรินเป็นใหญ่ในบ้านและใช้เงินได้อย่างไม่อั้น
“คุณเป็นยังไงบ้างคะ”
“ผมคงเดินไม่ได้อีกแล้วละครับ”
“คุณต้องสู้นะคะคุณดล ฉันหาเงินมาจ่ายค่ารักษาคุณแล้วนะคะ เราไม่ค้างอะไรกับทางโรงพยาบาลอีก คุณก็หมั่นทำกายภาพบำบัด ทำจิตใจให้ผ่องใส จะได้กลับมาเดินได้อีกครั้ง ฉันเป็นกำลังใจให้คุณเสมอนะคะ”
“ก็มีแต่คุณเท่านั้นแหละ ที่ผมพอจะพึ่งพิงได้ คุณช่างเป็นคนที่ประเสริฐจริงๆ ผมเป็นถึงขนาดนี้ คุณยังไม่ทิ้งผมไปไหน คุณระริน ผมฝากณดาด้วยนะ ถึงแกจะดื้อไปบ้าง แต่คุณอย่าถือสาแกเลยนะ” แม้ต่อหน้าจะดุด่าบุตรสาว แต่เขาก็รักณดาสุดหัวใจ อย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นลูก
“พูดถึงณดาแล้วฉัน...” ระรินแกล้งถอนใจแรงๆ ก่อนจะเดิ
