แกร๊ก
สองหนุ่มหยุดชะงัก กะมาเซอร์ไพรส์เพื่อนเพราะหายหัวนัดดื่มไม่มา ไม่รู้มีอะไรน่าสนใจมากกว่าเหล้า แต่ดูท่าแล้ว คงมีสิ่งอื่นน่าสนใจกว่าจริงๆ
ก็คนที่มันบอกพวกเขาว่าต่อให้อมตีนก็ไม่ให้อภัยไงล่ะ นี่เขาอมไปถึงไหนแล้วนะถึงมานั่งคาบบนเก้าอี้ตัวเดียวกันขนาดนี้
น้ำหนึ่งรีบลงจากตักของสามีเพราะเกรงใจเพื่อนอีกฝ่าย เช็ดน้ำหูน้ำตาที่ไหล
"งั้นคุณคุยกับเพื่อนนะคะ หนึ่งกลับไปรอที่บ้าน" บอกยิ้มๆ อย่างที่บอกว่าเงินหมดแล้วไม่มีสิทธิ์ทำกับข้าวให้คนงานเขากินจึงไม่ได้กระตือรือร้นเรื่องอาหาร เดี๋ยววันหลังเริ่มจิ๊กตังค์เพราะคืนดีกันแล้ว วันนี้ถือว่าพักผ่อนไปในตัว
"เย็นค่อยกลับพร้อมกัน" เป็นภาคินที่รั้งแขนเรียวเอาไว้ เขาจะให้น้ำหนึ่งนั่งรถมอเตอร์ไซต์ตากแดดกลับบ้านได้ยังไง ผิวขาวๆ ใสๆ เสียหมด
ผัวที่ไหนกล้าทำแบบนั้นได้ ต้องเป็นคนที่แย่จริงๆ
น้ำหนึ่งยิ้มกว้าง เดินมาหอมแก้มอีกฝ่ายทั้งสองข้าง สามีเธอพูดจาน่ารั
