“คุณหม่า อย่าได้เกรงใจ ทานเลยครับ!” หลิงอวิ๋นไม่คิดจะพูดกับหม่าเสียงให้มากความ เขารู้ว่าหม่าเสียงเกรงกลัวขึ้นมาบ้างแล้ว อย่างนั้นจะต้องกระหน่ำซ้ำเจ้าลูกหมาตกน้ำนี่
บรรดาสมาชิกตระกูลซ่งต่างรู้สึกสะใจ เมื่อได้เห็นหม่าเสียงที่แสนโอหังเมื่อสักครู่ตกลงมาถึงจุดนี้
แม้จะไม่ได้เอ่ยปากพูดออกมา แต่ท่าทีที่แสดงออกก็สามารถบอกได้ว่า กำลังมีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่นอยู่
ซ่งอวี่ฉิงดีใจที่สุด เธอกระโดดโลดเต้น เมื่อกี้ใครบอกให้นายดูหมิ่นพี่เขยกันเล่า สมน้ำหน้า
เวลานี้ไม่มีใครขอร้องแทนหม่าเสียงสักคน งานนี้เขาคงไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว
ในตอนนี้ หม่าเสียงหันไปหาหวางอวิ๋นเพื่อขอให้เธอยื่นมือเข้าช่วยเหลือ
หวางอวิ๋นใจไม่แข็งพอ ถึงอย่างไรก็เป็นแขกที่มาถึงบ้านเอง ไม่จำเป็นจะต้องทำกันถึงขนาดนี้ หากเรื่องนี้ถูกแพร่ออกไป ตระกูลซ่งรังแกผู้อื่นคงจะไม่งาม
ทว่าทันทีที่เธออ้าปากเตรียมจะขอร้องหลิงอวิ๋น ซ่งอวี่ถงไ
