“ฮ่า ๆ ๆ ไม่ต้องกลัวผมขนาดนั้นก็ได้ คุณรู้สึกว่าผมโหดร้ายกับฟางจื่อตั๋วเกินไปหน่อยใช่ไหม? ”
“ไม่ ๆ ๆ ประธานหลิงคะ ดิฉันไม่ได้คิดเช่นนั้น ดิฉันแค่...” หลัวเชี่ยนเชี่ยนร้อนรนขึ้นมาทันที เธอรีบหาข้อแก้ตัวให้กับตัวเอง
“ไม่ต้องตื่นเต้น บอกตามตรงเลย คุณเป็นคนที่ผมเชื่อใจได้มากที่สุดในบริษัทนี้ หลัวเชี่ยนเชี่ยน คุณอยู่บริษัทนี้มา 3-4 ปีแล้ว แต่ยังคงเป็นแค่ผู้ช่วยฝ่ายกฎหมาย คุณรู้ไหมว่าทำไม? ”
หลัวเชี่ยนเชี่ยนทำตาปริบ ๆ จ้องมองดูเขา สายตาบ่งบอกว่าไม่เข้าใจ
“คุณดูสิ เหนือคุณขึ้นไปยังมีอีกกี่คนที่คอยกดคุณอยู่ ไหนจะหัวหน้าของคุณ ผู้จัดการของคุณ โปรดิวเซอร์ ยังมีรองอีก ต้องรอพวกเขาออกไปก่อน ถึงจะมีตำแหน่งว่าง”
“ในบริษัทนี้มีพวกเกาะตำแหน่งแน่นแต่ไม่ยอมทำงานมากเกินไป หากพวกเขาไม่กระเด็น คุณก็ไม่มีโอกาสหรอก จริงไหม? ”
หลัวเชี่ยนเชี่ยนพยักหน้า ท่าทางครุ่นคิด
“ฉะนั้น ผมจึงจำเป็นต้องให้ตาแก่พวกนั้นออ
