“เกิดอะไรกันขึ้นครับนี่ คุณลุงคุณอาทั้งหลาย มาที่บริษัทกันแต่เช้าเลย มาทานข้าวเช้ากันหรือไงครับ? ” หลิงอวิ๋นพูดจาหยอกล้อบรรดาผู้สูงวัย
ซ่งอวี่ถงเอามือป้องปากแอบหัวเราะทันทีที่ได้ยิน นี่หลิงอวิ๋นกำลังแขวะพวกเขานะเนี่ย ปากหาเรื่องแบบนี้ไม่ใช่ใครอื่น
เมื่อทุกคนได้ยินคำพูดของหลิงอวิ๋นก็อดกลั้นความโกรธเอาไว้ แต่ก็นะ ไม่มีที่ให้ระบายออกมาแล้ว
จ้าวเทียนจิ่วไม่คิดว่าเรื่องนี้สลักสำคัญอะไร ยังมีเรื่องที่จำเป็นต้องได้รับการแก้ไขอีก เขาลุกขึ้นยืนและออกหน้าเป็นตัวแทนของผู้ถือหุ้นรายย่อยทั้งหมดอ้อนวอนต่อหลิงอวิ๋น
“หลิงอวิ๋นหลานรัก เวลานี้ยังจะมีอารมณ์กินข้าวเช้าที่ไหนกันล่ะ เธอไม่ได้เป็นอา เธอไม่เข้าใจหรอก พวกเราไปที่ธนาคารเครดิตสวิสมาแล้ว แต่ทางธนาคารบอกว่าหากไม่มีคำอนุมัติจากหลาน พวกเขาจะไม่จ่ายเงินให้พวกเราแม้แต่แดงเดียว”
จ้าวเทียนจิ่วไม่ต้องการให้ชีวิตในวัยชราของตัวเองย่ำแย่ เขาจึงจำต้องเสนอหน
